|
چشمـــه ســـار رحمــت 
|
بسم الله الرحمن الرحیم نواختـــه ی لطف خـدا
ما کانَ مُحَـمَّــدٌ اَبا اَحَدٍ مِـــن رِجـــالِــکُـــم وَ لکِـــن رَسُـولَ اللهِ وَ خاتَـــمَ النَّـبیِّیـــنَ وَ کانَ اللهُ بِکُلِّ شَیءٍ عَـلِـیمــاً ( آیه40 احـــزاب ) ذکر تعـریف و بیان تشریف مهتر عالم است که شرف رسالت او به ازل بستــــه , و عـزّ دولـت او به ابــد پیوسته، منبـــر و محــــراب به نـــام او آراستــــه، ارکان دین به بیان او استوار شده،
مهتری که ظاهـر او همه راحت، باطن او همـــــه ملاحت، عـبـارت او همه فصاحـت، سـرِّ او از محبت، جان او از نـــور عـزَّت، پرده او غـیـرت، آئین او شــریعـت، و خلعـت او شفاعـت بُوَد. (اَلّلهُــمّ َصَـلّ ِعَلی مُحَمّـَدٍ وَآلِ مُحَمَّـدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُــم) خـداونــد نام پدری از او بیفکند، اما او از همه پدران مهـربانتـر بود و این که او را پدر نخواند به این جهت بود که ؛ روز رستاخیز چون بساط عظمت بگسترانند و ترازوی داد بیاویزند جان ها به چنبر گردن رسد، زبان های فصیح گنگ گردد، عذرها همه باطل شود، و نسب ها همه بریده شود، پدران از فرزندان گریزند،
در آن حال آدم که پدر همگان است پیش آید و گوید : خـداونــدا ، مرا وا مگذار و با فــرزندان تو دانی چه کنی! و همین گونه نـوح و ابراهـیـم و موسی و عـیسـی و دیگـر پیغـمبران هـمـان گـــویند! جز محمد مصطفی(ص) که گوید : خـداونــدا ؛ امت من طاقت عذاب ندارند و مشتی بیچارگانند، بر آنها ببخش و با من هـرچه خواهی کـن! و اگر خـداونـــد او را پــدر خوانــده بود ؛ شـفـاعـت پـدر بر فــرزنــد پذیرفته نمی شد !
آیه45 احـــزاب: یا اَیُّهَاالنَّبی اِنّا اَرسَلنَاکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَنَذِیراً ای مهترعالم ، ای سیّد بنی آدم، فخـر عــــرب و عجــــــــم، ای نواختـــــــه لطــف قِــــدَم، ای در زمین مقدم و در آسمان محترم، ای مهتری که بیان نظم او عـقـد نجات، و برهان او حل عـقـده مشکلات، ای که گفتار ت منشور سعادات، و کردار ت دسـتـور کرامات، خـداونــد می فـرماید: ما که در الاهیت یکتائیم، و در احدیت بی همتائیم، و در ذات و صفات از خلق جدائیم، متصف به صـفـت کبریائیم، خالق زمین و سمائیم، پناه هـر بینـوا و راحت هـرآشنائیـم، به اسرارخـلـق دانائیم، و بر اعمال همه گواهیم، تو را ای پیغمبر به خـلـق فرستادیم تا آشنایان را از لطف ما خبر دهی ؛ که نواختنی اند! و بیگانگان را بیم دهی ؛ که گداختنی اند ! و دوستان را بشارت دهی ؛ که سرای سعادت از بهـر ایشان ساختنی و دشمنان را بیم دهی ؛ که زنــدان دوزخ برای ایشان افـروختنی است!
ای مهـتـــــــر بنـــی آدم ؛
آفتاب چراغ آسمان است و تو چراغ زمینی، آفتاب چراغ دنیا است و تو چراغ دینی، آفتاب چراغ فلک است و تو چراغ مَلَکی، آفتاب چراغ آب وگل است و تو چراغ جان و دلی، آفتاب چراغ این جهان است و تــــــو چـــــــراغ هـــر دو جهــــــانی! ای آدم صفــــی؛ هر چند تو سر لــوحه اصفیائی، و عنــــــــوان صحیفـــه انبیــــــــــــائی ، لکن با محمّـــــــد(ص) همراهی چگونه توانی؟ که در زمره خطاب اِهبِطُوا مِنها جمیعاً هستی , که از بهشت رانده شدی! و محمّــــــد(ص) در ســـور و شـــــادی این ســــرور است که خـداونـــد اَســــری بِعَـبـدِهِ لَیــــــــلاً ، او را به معـراج آسمـــــــــــان ها بالا برد. (اَلّلهُــمّ َصَـلّ ِعَلی مُحَمّـَدٍ وَآلِ مُحَمَّـدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُــم) ای نـــــــــــوح ؛
تو شیــــــــخ پیغمبرانی، تو در مهـــد نبــوّت پذیرفتــــه ی دعائی، لیکـن چگونه طاقت صحبت با محـمـد(ص) داری که سراسیمه زخم لا تَسئَلنی ما لَیسَ لَکَ عِـلـم هستی؟ و از پرسش آنچه نمی دانی منـــــــع شدی! و محـمــد(ص) دست آمــوز لـطـف وَ لَسَوفَ یُعـطـِیـکَ رَبُّکَ فَـتَــرضی است که خـداونــد به لطف خود او را عطا می بخشد و خشنود می سازد! (اَلّلهُــمّ َصَـلّ ِعَلی مُحَمّـَدٍ وَآلِ مُحَمَّـدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُــم) ای ابراهیـــم خلیـــل ؛
هـرچند تو پیشوای ملـتـی ، و تراز حلّه خـلـوتی ! لکن با محـمـد(ص) برابری نتوانی! که در مظنّه این تهمتی که به دروغ گفتی بَل فَعَـلَهُ کَبِیرُهَـم، وقتی از شکستن بتهــا بازخواست شـدی گفتی: بت بزرگ آن را شکستــــه ! و این کــــــــذب بود ! و محمد(ص) در زمره این عصمت است که ؛ لِـیُـذهِـبَ عَـنْکُمُ الرِّجْس ای موسی کلیم؛
هر چند تو همراز رحمانی و مورد لطف سبحانی ، لکن با محمد (ص) ایستادگی چون توانی؟ که تو مهجور ضربت لَنْ تَرانِی هستی! که درخواست دیدن خــدا کردی ! و پاسخ نهیب شنیدی! و محمد(ص) مخمور شرابِ : اَلَـم تَـرَ اِلی رَبِّکَ هست که خـداونــــــد به او می فــــرماید: خــدای خــود را بنگـــر! آیا نمی نــگـــــری؟! (اَلّلهُــمّ َصَـلّ ِعَلی مُحَمّـَدٍ وَآلِ مُحَمَّـدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُــم)
و اینک ای دشمنان عدالت و آزادی ؛ ای دشمنــــــــان بشــــــــــریــــت ؛ ای دشمنـــــــــان اســــــــــلام ؛ ای دشمنان محمّـــــد (ص) ؛ دستهایتان شکسته بـاد ؛ و قلم هایتان نابود باد ؛ روی هایتان سیاه ؛ و بدن هایتان تبـــــاه بـــــاد ؛ بدانید که هرگز نخواهید توانست با نوشتن و فیلم و تصویر و .... روشنی این خورشید تابناک را خاموش نمائید ، بلکه نــــــــور او روز به روز بیشتـــــر ، و دین او روز به روز فراگیرتر ، و نام و آوازه او روز به روز جهانی تر خواهد شد .
[ دوشنبه 93/10/29 ] [ 1:13 عصر ] [ چشمــه ســار رحمت ]
[ نظر ]
بســـم الله الـرحمــن الــرحیــم ســلام بر مهتـرِ عالمیـان
ذکر فرشتگان خــــدا نــــام احمــــد است دل روشن از حقیقت این نور سرمد است زیبــــــاترین سخن که ز عالَــــم شنیده ام صلــــوات بر محمـــــد و آل محمّـــد است
اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّم وَ زِد وَ بارِک عَلَی النَّبِیِّ الاُمِّیِّ العَـرَبِیِّ الهاشِمِیِّ القُـرَشِیِّ المَکِّیِّ المَـــــدَنِیِّ البَطحِـــــیِّ التَّهـــــامِیِّ، اَلسَّـیِّــــــدِ البَهِــــــــیِّ ، اَلسِّـــــراجِ المُضِـــیءِ، اَلکَــوکَــــبِ الـــــــــــدُّرِّیِّ، صاحِبِ الوِقارِ وَالسَّکِـینَــــه، اَلمَدفُـونِ بِاَرضِ المَدِینَـه، اَلعَبدِ المُؤَیَّدِ، وَالـرَّسُـولِ المُسَدَّدِ، اَلمُصطَفَیَ الاَمجَدِ ، اَلمَحمُــــــــودِ الاَحمَـــــــــدِ ، حَبِیبِ اِلهِ العـــالَمِیــنَ، وَ سَیِّدِ المُرسَلِینَ، وَ خاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ شَفِیعِ المُذنِبِینَ، وَ رَحمَةٍ لِلعالَمِینَ اَبِی القاسِمِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَآلِهِ، اَلصَّلوةُ وَالسَّلامُ عَلَیکَ وَ عَلی آلِکَ یا اَبَالقــــاسِـــم، یا رَسُولَ الله، یا اِمامَ الرَّحمَة یا شَفِیعَ الاُمَّةِ یا حُجَّةَ اللهِ عَلی خَلقِهِ، یا سَیِّدَنــا وَ مَولانـا، اِنّا تَوَجَّهنــــا،وَ استَشفَعنـــا وَ تَوَسَّلنــا، بِکَ اِلَی اللهِ، وَ قَدَّمنـــــاکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا فِی الدُّنیا وَالاخِرَةِ یا وَجِیهاً عِندَاللهِ اِشفَع لَنا عِندَاللهِ
و او به راستی برای جهانیـــان رحمت و برکت بود
بســـم الله الـرحمــن الــرحیــم وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُــــرْآنِ مَا هُـــــوَ شِفَـــــــاء وَ رَحْمَــــةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَ لاَ یَــزِیــــــدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا
و با این قـــــــــرآن چیزی را که برای مؤمنـــان شفــــــــا و رحمــت است ،
(شفــــا از امراض معنوى و اجتماعى) نازل می کنیم ، ولی کافران را جز زیـــــــان نیفزاید
قـــرآن شفـــــای دل بیمـــــــاران و آسایش جـــــــان انــــــــدوه ناکان، و رحمتی از جانب خــــــــــدای جهانیــــان بر مهتر عالمـیـــان است. که او را رحمـــــة للعالمیــــــن خوانـــــد
با آن که محمّـــــــــــد (ص) پیش از بعثــــــــت به پیغمبــــــری ، نــــــزد آنـــــــــــان (قریش ) معـــــــزّز و محتـــــــرم بـــود و امــــــــانت هـــــــا نــــــــــزد او می گذاشتنـــــــــد و در محفل هـا او را در صــــــدر می نشاندند، همین که قصه ی نبـــوّت خواندن گرفت و حدیث دل و دل آرام پیش آورد، کارهــــــا دگرگونه گشت! دوست به رنــــگ دشمـــــــن شـــــــــد، تیـــــر ملامت به سوی او انداختند، ساحـــر و شاعرش نام نهادند و سرگشته اش خواندند!
و شگفت نیست اگر مشتی بیگانگان آن مهتـــــــر عالـــــــم را نشناختند، زیرا خـــداونــــد خزینــــه اسرار خلقت یعنی محمد مرسل را مهـــــری بر نهـــــاد تا طمــــــع هــــــــــا از او دور شود،
کفر و ایمـان را هم اندر تیرگی هم در صفـا نیست دارالملک جز رخسـار و زلف مصطفی!
خدایا ؛ به حق محمد و آل پاک و مطهرش همه بیماران را شفا عنایت بفرما بیماری های جسمی ، روحی ، اخلاقی ، سیاسی و اجتماعی ما را برطرف بفرما جامعه ما را سلامتی روح و جسم ، شادابی و نشاط عنایت بفرما آمّیـــــــــــن یا رب العالمین [ شنبه 93/10/20 ] [ 1:26 عصر ] [ چشمــه ســار رحمت ]
[ نظر ]
بسم الله الرحمن الرحیم
36 سـال قبـل در چنین روزی 1357/10/19 شهیــد حاج محمّـد تـرابی
با شلیک گلوله عوامل رژیم سفّـــــاک پهلــوی به درجـــه رفیــــع شهــــــادت نائل آمد
الهــی؛ آنچـه برمــا آراسـتــی خـریـدیـم، و ازهـر دو جهـان محبت و جـامـه بـلا بریـدیـم و پـرده عافیت دریـدیــــم، تــــا به لقـایت رسیدیـم
آن کس که تو را شناخت جـان را چه کند ؟ فـرزنـد و عیـــال و خانمــان را چــه کنــد ؟ دیــوانـــه کنــی هـر دو جهـــانــش بخشـی دیوانـه تـــــو هر دو جهـان را چـــه کنــد ؟
نوزده دی 1356
روز نوزدهم دی ماه، یادآور حماسه بزرگ و با شکوهی است که برگ دیگری از کتاب زرین انقلاب اسلامی را رقم زد. 19 دی سالروز قیام خونین مردم قــــــــــم است؛ همان روزی که در تاریکی استبداد و ستم روزنه ها را به سوی روشنایی گشود و روند انقلاب را به گونه ای شکل داد که طومار دو هزار و پانصد ساله نظام شاهنشاهی در مدت زمان کوتاهی در هم پیچیده شود. این روز بزرگ و به یاد ماندنی را گرامی می داریم و بر شهیدان و ایثار گران این حماسه جاوید درود می فرستیم . نوزده دی ماه در میان روزهای انقلاب همچون خورشیدی در آسمان نیلگون می درخشد ؛ خورشیدی که در فصل سرما نهضت را گرمایی دوباره بخشید و امید به فتح را در دل ها زنده کرد. نوزدهم دی ماه جاری شدن آیه «اِنّا فَتَحْنا لَکَ فَتْحَا مُبینا» (18) بر لب های تفتیده انقلاب بود. قیام 19 دی، در ماه محرم، ماه پیروزی خون بر شمشیر، مژده فتح دیگری را برای اسلام به ارمغان آورد. درخت سرخ انقلاب جوانه زد و شکوفه های استقلال و آزادی سبز شد تا در بهمن 57 به بار بنشیند. اینک سالروز آن حماسه هاست و امروز یاد آور جلوه های ایثار و شهادت است. نوزده دی ماه یادآور تکبیرهایی است که در برابر شلیک هر گلوله، فضای کفرآلود آن زمان را می شکافت و چون تیری بر قلب طاغوت می نشست. یاد شهدای مظلوم و گلگون کفن قیام 19 دی و تمامی شهدای اسلام و انقلاب را گرامی می داریم و خالصانه ترین درودها را به روان پاکشان تقدیم می کنیم.
نوزده دی 1357
شهادت عارف فرزانه و مجاهد فی سبیل الله
شهید انقلاب اسلامی ایران
شهید معظّم حاج محمد ترابی
گرامی بــاد شهـیــد والا مقــام حاج محـمّــد تــرابی درتاریخ نهم اسفـنــد ماه 1306شمسی درسرچشمه زارچ از توابع استان یــزد دیده به جهان گشود، پدرش مرحوم ملا غلامرضا ترابی. روحانی وارسته ای از طبقه متوسط جامعه بود که شـغــل اصـلـیش کشاورزی و دامداری بود و روحانیت را، و نیز برپا کردن مجالس ذکـر و یــاد اباعـبـدالله الحسین(ع) و امور خیر و عام المنفعه مانند احداث و تعمیر مسجـد و حسینیه و آب انبار را براساس علاقه و اعـتقـادات خود انجام میداد
شهـیـد دوران کودکی و تحصیلات قدیمه را درکنار پــدر بزرگــوار خود گـذرانـد، و روحیه سخت کوشی و نیز علاقمندی به اسلام و خاندان پیامبر(ص) و ائمه طاهرین(ع)، و دفاع از حق، روز بروز در او تقویت میشد، به همین سبب از معـلـومات سیاسی اجتماعی خوبی برخوردار بود و با سخـنـرانی در مجالس خصوصی و عمومی به روشنگری مردم و دوستانش می پرداخت، و این روحیه حــق طلبی و بینش سیاسی بود که او را به مبارزه با رژیم شاهنشاهی کشانید، و عـلیـرغـم تذکرات و اخطارها و تهـدیدهای مسئولین نظام حتی یک لحظـه هم دست از مبارزه برنداشت، این انقلابی مبارز در سال 1337 با مهاجرت به کاشمر، آن شهــر را برای اقـامت انتخاب و تا آخـرعمــرشــریفــش درآن شهر سکونت، و با داشتن مغازه ای در مرکز شهـر جزو بازاریان متدین و متعهــد آن شهـر شناخته شده، صداقـت، تدیّن، نیکنامی، امانتــداری و رازداری این شهید عزیز که شیفته امام خمینی و مشتاق دیدار این یار دیرین بود بزودی زبانـزد خاص و عام گردید، ایشان در سال 1350 به زیارت خانه خدا و انجام مناسک حج تمتع موفق، و در آن سفــر روحانی در کنار جبــل الرحمه از مولایش حسـیــن (ع) سرمشق مبارزه و جهاد گرفت، و با امام شهـیــدان میثــاق خون امضاء و پس از بازگشت از حج ، سرسخت تر و پرتلاش تر از قبل به افشاگری جنایات رژیم شاهنشاهی و مبارزه بی امان با آن دستگاه جبار و خون آشام پرداخت، با شروع نهضت اسلامی ملت ایران، شجاعانه پرچم انقلاب را بدوش گرفته پیشاپیش جمعـیـت تظاهــرکننده حرکت می کرد، او بارها مورد تعـقیب و بازخواست و تهدید مأمورین دولتی قــرارگرفته ولی بعـلـت وجهه مردمی که داشت او را رها میکردند، تا عاقبت با نقـشــه ای مزورانه او را در تظاهـــرات مورخ10/19/ 1357 درحالیکه پیشاپیش جمعیت بود هدف گلوله قرار داده و به شهــــادت رساندند. شهادت ایشان نقطه عطفی در مبارزات مردم کاشمـر شـده، سرفصل جدیدی در مبارزات مردم این شهـر عـلـیـه رژیم ستمشاهی گشود ، چنانکه در مراسم تشییع جنازه وی مردم با فـریادهای خروشان عـلیـه رژیم شعـار میدادند. ادامه همین مبارزات مردمی به رهبری داهیانه رهـبــر فـقیــد انقـلاب اسلامی حضــرت امــام خمیـنی (ره) موجب تحقـق اراده خـداونــدی مبنی بر حاکمیت اســلام و مستضعفین گردیده، انقــلاب اســلامی به پیروزی رسید و مراسم اربعـیـن شهید معـظـم که تربت پاکش در سالن امام زاده حمز‌ه ابن موسی(ع) در شهر کاشمر میباشد، در اولین هفته بهـار آزادی برگزار شد. در مجلس بزرگداشت این شهید که اولین شهید زادگاهش شهر زارچ میباشد، و در اوائل بهمن ماه 1357 در مهدیه سرچشمه زارچ برگزار شد ، علاوه بر مردم زارچ ، گروه های زیادی از اقشار مختلف مردم یزد نیز بصورت راهپیمائی و تظاهرات علیه رژیم شرکت نمودند که حضور این جمعیت عظیم و خروشان موجب وحشت نیروهای پلیس گردیده، ژاندارمری بحالت آماده باش درآمده ، اطراف مهــدیـــه را در محاصره خود گرفتند. سرلوحه زندگی این شهید بزرگوار حدیث شریفی از مولایش امام عـلـی (ع) بوده که در دفترچه یادداشتش نوشته و پیوسته ورد زبانش بود: (( فرد یا جامعه ای که از جهــاد روی بگــرداند خـداونـد آن فــرد یا جامعه را به ذلّـت و خـــواری مبتـــلا می ســازد )) روحش شاد و یـادش گرامی باد
شــــــــادی روح شهـــــدا ؛ الفاتحــــــة مع الصلـــــوات
[ جمعه 93/10/19 ] [ 7:49 عصر ] [ چشمــه ســار رحمت ]
[ نظر ]
بسم الله الرحمن الرحیم انسان از بدایت تا نهایت گاهی انسان فکر می کند از کجا آمده و به کجا خواهد رفت ؟ سرانجام کارش چیست ؟
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
در مورد آفرینش انسان و سرانجام وی نیز از مجموع آیات و روایات چنین برداشت می شود که انسان در مراحل مختلف و منزلگاه های متعدد زمان هایی توقف داشته تا سرانجام به منزل مقصود خواهد رسید . از منظر این ایده و عقیده ، این توقف گاه ها و منازل و عوالم عبارتند از : 1 ـ عالَم روح : احادیثی داریم مبنی بر اینکه روح قبل از بدن و در عالم ذر آفریده شده است . و نیز احادیثی داریم که ارواح معصومین ـ علیهم السلام ـ قبل از خلقت آدم خلقشده اند . احادیثی داریم که می گوید: روح 2 هزار سال قبل از بدن آفریده شده است. دراین باره حضرت علی ـ علیه السلام ـ می فرمایند : « همانا خداوند ارواح را قبلاز اجساد به دو هزار سال آفرید. »[1] اما در احادیث اشاره یا تصریح نشده است که ارواح در عالم ذر آفریده شده اند. دربارة خلق ارواح ائمه ـ علیهم السلام ـ نیز آمده است که پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند: « همانا اول چیزی که خداوند عز و جل آفرید ارواح ما بوده است ، پس ما را به توحید و ستایش او گویا کرد. سپس ملائکه را آفرید.»[2] . در حدیث دیگری امام باقر ـ علیه السلام ـ می فرمایند: «اول چیزی که خداوند آفرید محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ بود و ما را از نور عظمتش با او آفرید.»[3] پس دیدیم که ما دو دسته حدیث داریم که ظاهر آنها این است که روح قبل از بدن آفریده شده است. اما آیا واقعاً روح قبل از بدن آفریده می شود یا در بدن به وجود می آید؟ در این باره دو قول وجود دارد : عده ای ظاهر این روایات را گرفته ومی گویند روح قبل از بدن به وجود آمده است و بعد که بدن شکل گرفت در آن قرار می گیرد. از نظر این دسته از علماء روح یا بدون هیچگونه بدنی می باشد و تنها و مستقل است یا آن که در یک بدن مثالی قرار می گیرد[4] یعنی بدنی که خواص ماده را دارد مثل اندازه و شکل ولی ماده نیست بخلاف این بدن دنیایی که مادی است که هم ماده است و هم آثار و خواص ماده را دارد. ... بنابراین این احتمال این که روح قبل از تعلق به این بدن به بدن دیگری شبیه آن تعلق گرفته باشد منتفـــــــی است ، چرا که گفتیم بسیاری از علماء می گویند روح در بدن به وجود می آید نه قبل از آن ، طبق این نظریه قبل از این بدن دنیایی ، روحی نبوده است که سئوال پیش آید که آیا به بدن دیگری تعلق داشته یا نه . اما عده ای که ظاهر روایات را قبول کرده اند و قایل شده اند روح قبل از بدن موجود بوده است ، آن ها می گویند روح قبل ازاین بدن دنیایی ما به بدن دیگری شبیه به این بدن تعلق نداشته بلکه یا روح تنها و مستقل بوده است یا به بدن مثــــالی یعنی بدنی غیر مادی تعلق داشته است. [1] . مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، چاپ دوم، ج58، ص138. 2 ـ عالَــــمِ ذَر : و اذا خذا الله من بنی آدم من ظهورهم ذریتهم و اشهدهم علی انفسهم ألست بربکم قالوا بلی شهدنا أن تقولوا یوم القیامة إنا کنا عن هذا غافلین" و هنگامی که پروردگارت از پشت فرزندان آدم ، ذریه ی آنان را برگرفت و ایشان را بر خودشان گواه ساخت که آیا پروردگار شما نیستم ؟ گفتند: چرا گواهی دادیم تا مبادا روز قیامت بگوئید که ما از این امر غافل بودیم. ( آیه 172 سوره مبارکه اعراف ) نظر برخی مفسران و محققان ، عالم ذر بر اساس این آیه چنین است که : خداوند بعد از خلقت حضرت آدم نطفه های موجود در صلب او را خارج ساخته و سپس نطفه های موجود در آنها را نیز خارج کرد و همینطور ادامه داد تا تمام بشر را به صورت ذرات بی شمار در آورد، سپس هر یک از این ذرات را حیات دنیوی، عقل و ادراک داد و پس از آن خود را به آنها معرفی کرد و آنها نیز بر ربوبیتش اقرار کردند البته برخی صادقانه و مطابق با باطنشان پاسخ دادند و عده ای نیز از روی نفاق اقرار کردند. بدین ترتیب همه به معرفت الهی آگاه شدند، پس از آن به شکل ذرات در صلب پدران خویش جای گرفتند در حالی که آن نوع حیات و زندگی را فراموش کردند تنها معرفت الهی را با خود به هنگام خلق مجدد همراه داشتند. از امام باقر علیه‌السلام نقل‌شده که می‌فرمایند : «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمَّا أَخْرَجَ ذُرِّیَّةَ آدَمَ ع مِنْ ظَهْرِهِ ... قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لآِدَمَ انْظُرْ مَا ذَا تَرَی قَالَ فَنَظَرَ آدَمُ ع إِلَی ذُرِّیَّتِهِ وَ هُمْ ذَرٌّ قَدْ مَلَئُوا السَّمَاءَ قَالَ آدَمُ ع یَا رَبِّ مَا أَکْثَرَ ذُرِّیَّتِی. ...» «آنگاه که خداوند، نژاد آدم را از پشتش بر آورد تا از آنها پیمان گیرد ... به آدم فرمود: بنگر چه می‌بینی؟ آدم به نژاد خود نگاه کرد که مورچه وار فضای آسمان را پُر کردند. گفت: پروردگارا، وه چه بسیار است نژاد من. ...» بنابر این ؛ خداوند تبارک و تعالی با آفریدن آدم (ع) ، همه ی نسل وی را به صورت ذرّه خلق کرد . با این نگرش ، دومین منزل و عالَمی که انسان در آن قرار گرفته است عالَم ذَر نام دارد ، در این عالم ، انسان بصورت ذرّه ناچیزی بوده که اصلاً قابل ذکر نمی باشد ، و خداوند تبارک و تعالی در قرآن مجید سوره ی مبارکه ی دهـــر ( آیه 1) فرموده : هَل اَتی عَلَی الاِنسانَ حِینٌ مِنَ الدَّهـرِ لَــم یَکُن شَیئاً مَـــذکُـــــوراً ، آیا زمانی طولانی برانسان نگذشت که چیــزقابل ذکـــــــــــری نبود . این که انسان چند سال در این عالم بوده هیچ سند و مدرکی در دست نیست . 3 ـ عالَـــــمِ صُلب : انسان در این مرحله در صلب پـــــدر یا پدران قرار می گیرد و از هر پدر به پدر بعدی منتقل تا سرانجام در صلب پدر بلافصل قرار می گیرد . 4 ـ عالَـــــــم ِ رَحِـــــم : در این مرحله با ازدواج پدر و مادر ، انسان از صلب پدر به رَحِم مادر انتقال می یابد . مدت حضور در این منزلگاه تقریباً 9 مکاه و 9 روزی است که مشهور است ولی ممکن است بعضی کمتر یا بیشتر در این منزلگاه باشند . در این عالَم ، انسان از نطفه به علقه و مضغه و نهایتاً به انسان قابل رؤیت تبدیل می شود . به تدریج اندام ها شکل می گیرد و پس از رسیدن به زمان موعود ، آماده ورود به عالَم بعدی (دنیـــا) می گردد . فَلیَنظُرِ الاِنسانَ مِمَّ خُلِق (5) خُلِقَ مِن ماءٍ دافِقٍ (6) یَخرُجُ مِن بَینِ الصُّلــب وَالتــَّرائب، (7) پس انسان باید بنگرد که از چه آفـــریـــده شـــده ، از آب جهنـــده ای کــه از صــلـــــــب مــــرد و میـــان استخــوان های زن بیـــــرون می آید . (آیات 5و6و7 سوره مبارکه طارق) 5 ـ عالَـــــــمِ دُنیــــــــــا : با ورود انسان به این عالَم ، حساس ترین منزلگاه هستی را مشاهده می کند ! در این عالَم است که انسان با میل و اختیار خود می تواند سعادتمند شود تا در مراحل و منزلگاه های بعدی از نتایج آن بهره مند گردد . و یا راه شیطان سرکش را بپیماید و خود را به هلاکت ابدی افکند . مَن کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْلَهُ فِی حَرْثِهِ وَ مَن کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیَا نُؤتِهِ مِنْهَاوَ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِن نَّصِیبٍ هر کس کِشت آخرت را بخواهد به کِشته اش می افزاییم و هر کس کِشت دنیا را بخواهد به او عطا می کنیم، ولی دیگر در کِشت آخرتش نصیبی نیست (آیه 20 سوره ی مبارکه ی شـوری) در 40 ســوره قــرآن و در 111 آیـــه ، 115مرتبــــه کلمــه الــدنــیـــــــا آمـــده است. دنیــا معـبـــری است که بر روی پلی بنا شده که باید از آن عبـور کرد ، روی پل و معـبــر جای مانـــدن نیست و بایـد زود از آن عـبــــور کـــرد. 6 ـ عالَـــــــــــم آخــــرت : به تعــداد کلمه دنیــا 115 مرتبه هم کلمه آخرت در قرآن آمده است . عالم آخرت را چند منــــــزل است که به آن ها نیز اصطلاحاً عالَم گفته اند : عالم قبر و عالم برزخ و نهایتاً عالم قیامت 1 ـ 6 : عالَــــــــمِ قبــــــــر : ثــُمَّ اَماتُــــــهُ فَاَقبـــَرَهُ آنگاه او را دچار مرگ نمود و سپس او را وارد قبر ساخت . ( آیه 21 سوره مبارکه ی عبس ) نسبت یافتن میراندن و دفن انسان به خداوند ـ با آن که دخالت عوامل طبیعى در آن بدیهى است ـ مى رساند که طبیعت مجراى افعال خداوند است . فعل هاى « أمات » و « أقبر» گرچه ماضى است ؛ ولى به قرینه ارتباط آن به «جنس انسان»، هر سه زمان را شامل مى شود. انسان پس از طی منزلگاه دنیــــــا ، به عالَم آخرت انتقال می یابد که اولین منزلگاه این عالَم ، قبـــــــر است . بر خی گمان می کنند که انسان همین که در قبر قرار گرفت دیگر کارش تمام است ! او به زودی متلاشی و نابود می شود ! واقعیت این است که بدن مادی بیشتر انسانها پس از خروج روح از بدنشان دیر یا زود متلاشی و ناپدید می شود ، اما این قانون مطلق نیست و بستگی به اعتقادات و اعمال هرکس دارد ؛ برخی بدن ها در همین دنیا متلاشی و نابود می گردد ، برخی در قبر زود و یا دیر تر به تدریج از بین می رود و برخی هم سال های سال سالم می ماند ! نقل می کنند : در همین قرن و سالهای اخیر ، حضرت رقیّـــه (علیها السلام) دختر سه ساله اباعبدالله الحسین علیه السلام که در دمشق مدفونند ، در خواب دختر متولی حرم خود می آیند و به او می گویند : به پدرت بگو قبر من را آب گرفته است آن را تعمیر کند ! دختر خواب خود را برای پدرش بیان می کند ، پدر اهمیتی نمی دهد ، شب بعد دوباره آن خواب تکرار می شود ، پدر باز اهمیتی نمی دهد ! شب بعد باز آن جریان تکرار می شود ! این دفعه پدر احساس تکلیف می کند و موضوع را با علمای دمشق در میان می گذارد ، نهایتاً اجازه نبش قبر صادر و مشاهده می شود که آب از زیرِ زمین از جائی به این قبر مطهر نفوذ نموده و بدن حضرت را آب فرا گرفته است ! فوراً متولی حرم که خود از سادات محترم و متدین بوده بدن مطهر را از آب خارج و همانطور روی دستهای خود نگه میدارد تا قبر را سامان دهی و پس از تعمیر و بازسازی ، بدن مطهر را با احترام دفن می نمایند ! این یک نمونه ی عینی از سالم ماندن ابدان مطهر نیکان و پاکان و اولیاء خداوند است . نمونه های دیگری هم مشاهده شده و در تاریخ ثبت است . 2 ـ 6 : عالَــم بـــــــــرزخ : لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلَّا إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَ مِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ شاید ، کارهای شایسته ای را که ترک کرده بودم به جای آورم هرگز ، این سخنی است که او می گوید و پشت سرشان تا روز قیامت مانعی (برزخی) است تــا روزی که برانگیختــه خــواهـنـــد شــد. ( آیه 100 سوره مبارکه مؤمنون ) برزخ یعنی حائل و عالم برزخ عالمی است حائل بین دنیا و آخرت ، که از زمان مرگ تا زمان قیامت ، انسان در این عالــم به سر می برد. همه افرادی که می میرند حالاتشان مساوی نیست . یک عده اهل عذابند. یک عده مثل کسانی که خواب هستند هیچ چیز نمی فهمند تا روز قیامت که بیدار می شوند . یک عده اولیائ خدا هستند که مشغول فعالیتند و با وسائل مختلف به انسانها کمک می کنند. همانگونه که شما به زیارت ائمه معصومین صلوات الله علیهما می روید و تقاضا می کنید حاجاتتان برآورده شود. مدت توقف در این عالَم مشخص نیست ، برای برخی خیلی طولانی و برای برخی خیلی زودگذر است ! شخصی مورد اعتماد می گفت : در خواب دیدم که تصادف کردم و با ماشینم در کوهستانی به دره سقوط نمودم ، ماشین له شده بود ولی من سالم از اتومبیل خارج شدم ! بلافاصله یک نفر نزد من ظاهر شد و مرا برای تفریح به نقاط دیدنی کوهستان برد ! چمنزار ها ، آبشارها ، مناظر بسیار جالب و دیدنی که در عمرم هرگز این چنین ندیده بودم ! در کنار یک آبشار با آن شخص (که دیگر با هم دوست شده بودیم) نشستیم تا قدری استراحت و از مناظر بسیار زیبای آن بهره مند شوم ، بعد از استراحت به سیر در آن عالم وسیع و زیبا پرداختیم ، آن گاه آن دوست مرا به ساختمان زیبا و مجللی برد که از زیبائی ، همانند آن را در دنیا ندیده بودم ! وارد ساختمان شدیم ، اتاقهای زیبا و سالنهای بزرگ و ... در اتاقی که اطراف آن قفسه بندی شده بود ، در قفسه ها چیزهایی بود که ندیده بودم ، پرسیدم اینها چیست ؟ گفت این ها پرونده های اعمال انسان هاست ، پرسیدم یعنی چه ؟ گفت هر یک از این ها همه ی اعمال و رفتار هر یک از انسان را در خود دارد که می توان اعمال آن ها را مشاهده کرد ! ( این قضیه مربوط به حدود سی سال قبل است و هنوز ممری یا کارت حافظه رایج نبود ) برای اطمینان گفتم اگر چنین است می خواهم اعمال خودم را ببینم ، از داخل قفسه شیء کوچکی را بیرون آورد و در جایی قرار داد ، همانند یک فیلم سینمائی شروع به نمایش کرد دوران بچگی و جوانی و نهایتاً آن صحنه ی تصادف را دیدم ! فیلم تمام شد ، گفتم ادامه آن را ببینم ، گفت ادامه آن در این جا نیست ، آن عالم دنیا بود که تمام شد ! پرسیدم چه کسی این قدر دقیق فیلمبرداری کرده ؟ گفت خداوند این وظیفه را به عهده عاملان مربوطه محول فرموده است ، پرسیدم حال که فیلم دنیای من تمام شد بعد از آن چیست و اینجا کجاست ؟ گفت اینجا عالَم برزخ است ، پرسیدم مگر من مرده ام که به این عالم آمده ام ؟ گفت : آری . پرسیدم از کی ؟ گفت از همان موقع که از اتومبیل خارج شدی ! در فیلم ندیدی که با تصادف و له شدن اتومبیل بدن تو هم داخل اتومبیل له شده بود ؟ آن کس که از اتومبیل خارج شده و اکنون اینجاست روح تو است ! من گفتم حال که من مرده ام اجازه بده به دنیا برگردم و برای آخرین مرتبه خانواده ام و فرزندانم را ببینم ، گفت : ممکن نیست ! گفتم چــــرا : گفت برای این که آنهایی را که تو می خواهی بینی نیز سالهاست که مرده اند ! گفتم سالهــــا ؟ من هنوز نیم ساعت نیست که به این عالم آمده ام ، چگونه می گویی سالها ؟ گفت نیم ساعتی که تو تصور می کنی زمان این عالم است ولی به حساب روز و ماه و سال دنیا قریب سیصد سال گذشته است !!! ...... آری زمان در عالم برزخ برای برخی به سرعت می گذرد ، ولی برای افراد ناصالح و بدکار و ستمگر و مال مردم خور و خائن و .... بسیار کُنـــــــد می گذرد به طوری که پس از گذراندن یک دوره بسیار طولانی و سخت در آن عالَم ، اگر به عالم دنیا مراجعه نماید می بیند که ساعتی بیش نگذشته است ! 3 ـ 6 : عالَـــــــمِ قیـــــــــامت : کلمه قیامة 70 مرتبه در قــــــــرآن آمده است . قیامت محل حساب رسی است و تعیین جایگاه هرکس که به تناسب اعمال و رفتار وی ، بهشت یا جهنم در نظر گرفته شده است ! برخی مدتی در دوزخ و پس از مجازات های وعده داده شده برای هر عمل زشتی ، و تسویه و تزکیه ، از دوزخ خارج و به بهشت هدایت می شوند ،. بهشت و جهنم دارای درجات و طبقات متعدد و مختلفی است که پرداختن به شرح آنها بسیار مفصل و از بحث ما فعلاً خارج است . مَن کانَ یُریدُ حَرثَ الاخِرَةِ نَزِد لَهُ فِی حَــرثِـــــهِ ( آیه 20 سوره مبارکه شوری ) فَادخُلی فِی عِبادی وَ ادخُلی جَنتَّتی ( آیات 29 و 30 سوره مبارکه فجر ) اِنَّ المُتَّقِینَ فِی جَنّاتِ و َعُیُون ٍ، اُدخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِینَ ( آیات 46 و 47 سوره مبارکه حجر ) هذهِ جَهَنَّمُ الَّتی کُنتُم تُوعَدُون ( آیه 63 سوره مبارکه یس ) وَ إِنَّ جَهنَّم لَمَوعِدهم أَجمَعین لَها سَبْعة أَبواب لِکُل باب مِنْهم جِزء مَقْسوم ( آیات 43 و 44 سوره مبارکه حجر ) در نهایت منزل و مأوای انسان در قیامت مشخص و معلوم می شود . کارما و تناســـــخ : با عنایت به مفاد این یادداشت متوجه خواهیم شد که تناسخ در اسلام جایی ندارد و کلاً منتفی است . لکن در صورت تمایل به این پست مراجعه فرمائید : کارما و تناسخ : وبلاگ سرچشمه فضیلت ها [ چهارشنبه 93/10/17 ] [ 1:59 عصر ] [ چشمــه ســار رحمت ]
[ نظر ]
بسم الله الرحمن الرحیم ربیــــع آمـــد اَلسَّـلامُ عَلَیـکَ یا رَسُــولَ الله ربیع الاول ، همان گونه که از نامش پیداست بهـــــار مـــــاه ها است هم میــلاد ، هم تدفیـن ، هم هجـرت ، هم شهـادت چهـار واقعـــه بزرگ تاریخی این ماه 1 ـ در هفدهم این ماه ولادت با سعادت پیامبر رحمت و عزت و کرامت ، حضرت ختمی مرتبت ، محمد ابن عبدالله (ص) رسول گرامی اسلام واقع شده است . همچنین میلاد موفورالسرور امام بحق ناطق ، جعفرابن محمدٍ الصــادق (ع) ششمین پیشوای شیعیان نیز در این روز (هشتاد و سومین سال هجری) بوده است. 2 ـ در روز اول یا دوم این ماه پیکر پاک و مطهر رسول الله (ص) بعد از سه روز ماندن بر زمین ، در خانه پیامبر (ص) که اینک روضه ی منوّره نام دارد دفن شد . [ ربیع ماه حزن و اندوه شیعه (کلیک کنید)] 3 ـ هجرت تاریخی رسول الله (ص) از مکه به مدینه که سرآغازی نوین در گسترش اسلام بود در این ماه اتفاق افتاده است . 4 ـ روز هشتم این ماه ، روز شهادت امام یازدهم ، ابا محمد حسن ابن علیٍ العسکری (ع) ، روز حزن و اندوه امام عصر (عج ) است، شایسته است مؤمنین در این روز با امام و پیشوای خود همدردی نمایند.
5 ـ آغاز امامت حضرت ولیّ عصر حجة ابن الحسن المهدی (عج) : با شهادت امام یازدهم ، بار سنگین امامت و زعامت امت بر دوش مبارک و نازنین امام عصر (عج) آمد، و از آن زمان ( هشتم ربیع الاول سال 260 هـ ق تا کنون و تا زمانی که اراده خداوندی بر ظهور موفورالسرور ایشان قرار گیرد زعامت امت در غیبت کبری بر عهده ایشان خواهد بود، تا اینکه با تشکیل حکومت عدل جهانی ، بشریت را از ظلم وستم جهانخواران رهایی بخشند.
6 ـ در بیست و سوم این ماه ، بنا بر گواهی تاریخ ، حضرت فاطمه معصومه (س) دختر بزرگوار امام موسی الکاظم (ع) و خواهر گرامی ثامن الحجج امام علی ابن موسی الرضا (ع) به بلد طیبه قم تشریف فرما شدند ، و این افتخار بزرگ دیگری است که نصیب مردم مؤمن و ولایت مدار ایران ، مخصوصاً مردم شریف قم گردیده است. مقدمشان را گرامی می داریم.
روزه روزهای اول و هفـدهم این ماه سفارش شده است 7 ـ پیروزی خون بر شمشیر روز چهاردهم این ماه در سال 64 هـ ق ، بنا بر روایت تاریخ ، یزید ابن معاویه ( لعنت الله علیه) به درک واصل شد. نحوه هلاکت این ننگ تاریخ بدین صورت بوده که با حالت مستی در مستراح افتاده و نوشته اند 20 طشت خون از حلقوم ناپاکش خارج شد و بدنش آن چنان تغییر کرده که همانند آن بوده که قیراندود شده باشد! ( بنا به روایت شیخ صدوق و کامل بهایی در وقایع الایام) و امّــــا هجـــــرت :
هجرت پیامبر (ص) از مکه به مدینه نیز در این ماه پر برکت اتفاق افتاده است ..... سال سیزدهم بعثت بود که حدود 75 نفر از انصار در عقبه منی با رسول خدا (صلی اللَّه علیه و آله و سلم) بیعت نموده ، سپس به مدینه منوّره بازگشتند . نزدیک به سه ماه از این قضیه تاریخی گذشته بود که آنان و گروهی دیگر از مهاجران، بسیاری از روزها، صبحگاهان به خارج مدینه می آمدند و در انتظار آن حضرت می نشستند، سرانجام بر اثر آزار و اذیت های سران قریش ، پیامبر (ص) مأمور به هجرت از مکه به مدینه شدند، و در تاریخ ( 27 صفر سال اول هجری ) (10 سپتامبر سال 622 م ) از مکه خارج و ده روز بعد به قبا رسیده ، 15 روز درقبا ماندند و سپس رهسپار مدینه شدند. طبق معمول، بامداد آن روز نیز مردم مدینه به خارج مدینه رهسپار شدند و تا نزدیکی های ظهر در آنجا چشم به راه نشستند امّا خبری نشد، تا اینکه ظهر آن روز رسول گرامی اسلام از طریق ذوالحلیفه وارد مدینه شدند، این خبر به مردم مدینه رسید، زن و مرد ، کوچک و بزرگ ، در محلی (نزدیک به محلی که بعداً مسجد قبا ساخته شد) ، به استقبال آن حضرت شتافتند، همگی در نهایت خرسندی و شادمانی به یکدیگر تبریک می گفتند و این شعر را با همدیگر می خواندند: طَلَع البَدْرُ عَلَیْنا مِنْ ثَنیّات الوداع وَجَبَ الشکرعلینا ما دَعا لِلّهِ داع بعضی از نزدیکان خدمت رسول خدا (صلی اللَّه علیه و آله و سلم) گفتند مردم مدینه مشتاقانه منتظر قدوم شمایند. پیامبر (ص) فرمودند در انتظار برادرم علیّ بن ابی طالب (ع) هستم، آن حضرت 15 روز در قبا توقف کرد تا علی (علیه السلام) به همراه همسرش فاطمه زهرا ( سلام اللَّه علیها ) به آن حضرت ملحق شدند. در این مدت ، مسجد قبا را تأسیس کردند و در ضمن خانه های مدینــه از بت و بت پرستی پاکسازی شد، سپس رسول خدا (ص) سوار بر مرکب عازم ناحیه بالای مدینه (منطقه بنو عمرو بن عوف) شده و در آنجا مسکن اختیار نمودند، حضرت بعد از نزول اجلال این آیه شریفه را خواندند: رَبِّ اَنزِلنِی مُنزِلاً مُبارَکاً وَ اَنتَ خَیرُالمُنزِلِینَ ابن اسحاق می گوید: رسول خدا (ص) در خانه ابوایّوب انصاری بود تا مسجد و خانه شان ساخته شد و سپس به خانه خود در جوار مسجد نقل مکان کردند
ربیع الاول آغاز سال قمری بوده ولی برای این که آغاز سال با جنگ و کشتار توأم نباشد محرم را که از ماه های حرام است آغاز سال قرار داده اند تا در آغاز سال جنگ و کشتار حـــرام باشد و مسلمین در امنیت سال جدید را آغاز نمایند ، اگرچه بنی امیـــــــــه ملعـــــــــون این حرمت را شکستند و با قتل نوه عزیز و گرامی رسول خدا (ص) ، آغاز سال قمری را با جنگ و کشتار و قتل و غارت و اسارت توأم نمودند !!! از نطــق به هــرچمــن زبانی دگـــری وزلطـف به هــر بــدن روانی دگـــری درخاطـرهـــرکـسـی گـمـانی دگــری در تو که رسد ؟ تو خـود جهانی دگـــری [ چهارشنبه 93/10/3 ] [ 4:29 عصر ] [ چشمــه ســار رحمت ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] |
