بسم الله الرحمن الرحیم

متن کامل زیارت ناحیه مقدسه (3)

پس از تمام شدن زیارت ، رو به قبله کن و دو رکعت نماز بجاى آور ، به این ترتیب که در رکعت اول بعد از حمد سوره انبیاء ، و در رکعت دوم بعد از حمد سوره حشر را بخوان و آنگاه در قنوت نماز بگو :

لاإِلهَ إِلاَّ اللهُ الْحَلیمُ الْکَریمُ ، لاإِلهَ إِلاَّاللهُ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ ، لاإِلهَ إِلاَّاللهُ رَبُّ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ الاَْرَضینَ السَّبْعِ ، وَ ما فیهِنَّ وَ مابَیْنَهُنَّ ، خِلافاً لاَِعْدآئِهِ، وَ تَکْذیباً لِمَنْ عَدَلَ بِهِ ، وَ إِقْراراً لِرُبُوبِیَّتِهِ ، وَ خُضُوعاً لِعِزَّتِهِ ، الاَْوَّلُ بِغَیْرِ أَوَّل ،وَالاْخِرُ إِلى غَیْرِ اخِر، الظّـاهِرُ عَلى کُلِّ شَىْء بِقُدْرَتِهِ ، الْباطِنُ دُونَ کُلِّ شَىْء بِعِلْمِهِ وَ لُطْفِهِ ، لا تَقِفُ الْعُقُولُ عَلى کُنْهِ عَظَمَتِهِ، وَ لاتُدْرِکُ الاَْوْهامُ حَقیقَةَ ماهِیَّتِهِ ، وَ لا تَتَصَوَّرُ الاَْنْفُسُ مَعانِىَ کَیْفِیَّتِهِ ، مُطَّلِعاً عَلَى الضَّمآئِرِ ، عارِفاً بِالسَّرآئِرِ ، یَعْلَمُ خآئِنَةَ الاَْعْیُنِ وَ ما تُخْفِى الصُّدُورُ ، أَللّهُمَّ إِنّی اُشْهِدُک َ عَلى تَصْدیقی رَسُولَک َ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَالِهِ وَ إیمانی بِهِ ، وَ  عِلْمی بِمَنْزِلَتِهِ ،

هیچ معبودى جز خداوندِ شکیبا و کریم نیست ، هیچ خدائى جز خداوندِ بزرگوار و عظیم نیست ، هیچ معبودى نیست جز خداوندى که پروردگارِ آسمان ها و زمین هاى هفتگانه و موجوداتى که در آن ها و میان آن هاست مى باشد ، (به این توحید معتقدم) برخلاف دشمنانِ حقّ ، و به جهت تکذیب کسانى که به خداوند شرک ورزیدند ، و (به این توحید معتقدم) بخاطر اعتراف نمودن به ربوبیّت او ، و خضوع و خشوع در مقابل عزّت و شرافت وى ، (اوست خدائى که) اوّل است بدون اوّل ، و آخر است تا بى نهایت ، به قدرتش بر تمام اشیاء غلبه نموده ، و به دانش و لطف و مرحمتش در هر چیز نفوذ کرده ، عقول بشرى بر حقیقتِ بزرگى او مطّلع نخواهد شد ، و اوهام و خیالات کنهِ ذات او را درک نمى کند ، و معانىِ کیفیّتِ او را هیچ ذهنى تصوّر نمى تواند کرد ، (اوست) مطّلع و آگاه بر باطنِ اشخاص ، و آشنا به تمام امورِ پنهان ، خیانت چشم ها و پنهانى دل ها را خبر دارد، بارخدایا ؛ تو را گواه می گیرم که رسولت «صلَّى الله علیه و آله » را تصدیق مى کنم و به او ایمان دارم ، و آگاه به قدر و منزلتِ اویم،

وَ إِنّی أَشْهَدُ أَنَّهُ النَّبِىُّ الَّذی نَطَقَتِ الْحِکْمَةُ بِفَضْلِهِ ، وَ بَشَّرَتِ الاَْ نْبِیآءُ بِهِ ، وَ دَعَتْ إِلَى الاِْقْرارِ بِما جآءَ بِهِ ، وَ حَثَّتْ عَلى تَصْدیقِهِ ، بِقَوْلِهِ تَعالى « اَلَّذی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْریةِ وَ الاِْنْجیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهیهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُحِـلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِثَ وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الاَْغْلالَ الَّتی کانَتْ عَلَیْهِمْ » ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد رَسُولِک َإِلَى الثَّقَلَیْنِ ، وَ سَیِّدِ الاَْنْبِیآءِ الْمُصْطَفَیْنَ ، وَ عَلى أَخیهِ وَ ابْنِ عَمِّهِ ، اَلَّذَیْنِ لَمْ یُشْرِکا بِک َ طَرْفَةَ عَیْن أَبَداً ، وَ عَلى فاطِمَةَِ الزَّهْرآءِ سَیِّدةِ نِسآءِ الْعالَمینَ ، وَ عَلى سَیِّدَىْ شَبابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ، صَلاةً خالِدَةَ الدَّوامِ ، عَدَدَ قَطْرِ الرِّهامِ ، وَ زِنَةَ الْجِبالِ وَ الاْکامِ ، ما أَوْرَقَ السَّلامُ ، وَ اخْتَلَفَ الضِّیآءُ وَ الظَّلامُ ، وَ عَلى الِهِ الطّاهِرینَ ، الاَْئِمَّةِ الْمُهْتَدینَ ، الذّآئِدینَ عَنِ الدّینِ ، عَلِىّ وَ مُحَمَّد وَ جَعْفَر وَ مُوسى وَ عَلِىّ وَ مُحَمَّد وَ عَلِىّ وَالْحَسَنِ وَالْحُجَّةِ الْقَوّامِ بِالْقِسْطِ ، وَ سُلالَةِ السِّبْطِ ، أَللّهُمَّ إِنّی أَسْئَلُک َبِحَقِّ هذَا الاِْمامِ فَرَجاً قَریباً ، وَ صَبْراً جَمیلا ، وَ نَصْراً عَزیزاً ، وَ غِنىً عَنِ الْخَلْقِ ، وَ ثَباتاً فِى الْهُدى ، وَ التَّوْفیقَ لِما تُحِبُّ وَ تَرْضى ، وَ رِزْقاً واسِعاً حَلالا طَیِّباً ، مَریئاً دارّاً سآئِغاً ، فاضِلا مُفَضَِّلا صَبّاً صَبّاً ، مِنْ غَیْرِ کَدّ وَ لا نَکَد، وَ لا مِنَّة مِنْ أَحَد ، وَ عافِیَةً مِنْ کُلِّ بَلآء وَ سُقْم وَ مَـرَض ، وَالشُّکْرَ عَلَى الْعافِیَةِ وَ النَّعْمآءِ ، وَ إِذا جآءَ الْمَوْتُ فَاقْبِضْنا عَلى أَحْسَنِ ما یَکُونُ لَک َ طاعَةً ، عَلى ما أَمَرْتَنا مُحافِظـینَ حَتّى تُؤَدِّیَنا إِلى جَنّـاتِ النَّعیمِ ، بِرَحْمَتِک َ یا أَرْحَمَ الرّاحِـمینَ ، أَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَـــمَّد ، وَ أَوْحِـشْنـی مِنَ الـدُّنْیا وَ انِسْـــنی بِالاْخِـــرَةِ ،

  و براستى شهادت می دهم که اوست پیامبرى که حکمت به فضیلت و برترىِ او سخن راند ، و تمامى پیامبران (گذشته) بشارتِ (آمدنِ) او را دادند ، و (مردم را) به گرویدنِ به دین او دعوت نمودند، و برتصدیقِ او برانگیختند، چنانچه خودت در قرآن می فرمائى: « ( او پیامبرى است) که نام وى را در تورات و انجیلِ خودشان نگاشته مى یابند ، او آن ها را به نیکوئى امر مى کند و از زشتى نهى مى فرماید ، نعمت هاى پاک و طیّب را برای شان حلال و خبائث و پلیدی ها را بر آن ها حرام و ممنوع می گرداند ، و سنگینى و مشقّت هائى که در ادیان سابق چون زنجیر برگردن آن ها بود همه را برمی دارد » ، پس درود فرست بر محمّد فرستاده ات به سوى جنّ و انس ، و سَروَرِ پیامبرانِ برگزیده ، و بر برادرش و پسر عمویش، آنانى که هیچگاه به قدرِ چشم بر هم زدنى به تو شرک نورزیدند ، و بر فاطمه زهراء سَروَرِ تمامى زنان جهانیان ، و بر دو آقاى جوانان اهل بهشت ، حسن و حسین، درودى جاویدان و همیشگى ، بعدد قطرات باران ها، و همگونِ کوه ها و تپه ها ، تا آن زمان که درخت « سلام » برگ می دهد ، و روشنى و تاریکىِ شبانه روز در رفت و آمدند ، و برخاندانِ طاهرِ حسین ، آن پیشوایان هدایت یافته ، آن ها که از حریم دین و آئین دفاع نمودند ، على و  محمد و جعفر و موسى و على و محمد و على و حسن و حضرت حجّت ، آن که عدل و داد را بر پا می دارد و فرزندِ دختر زاده پیامبر است ، بار خدایا ؛ از تو درخواست می کنم بحقِّ این امامِ بزرگوا ر، گشایشى نزدیک را ، و صبرى نیکو را ، و پیروزى اى توأم با عزّت را ، و بى نیازى از خلایق را ، و دوام و استمرار در طریـقِ هدایت را ، و توفیق را بر آن چه تو دوست دارى و رضایت تو در آن است ، و روزى اى را که وسیع و حلال و پاک ، و گوارا و ریزان و خوشگوار ، فراوان و برتر و پى در پى باشد ، بدون هیچ زحمت و مشقّتى، و خالى از هرگونه منّتى از اَحَدى ، و (نیز درخواست می کنم) تندرستى از هر بلاء و نا خوشى و بیمارى را ، و شکرگزارى بر هر عافیت و نعمتى را ، و هنگامى که مرگ ما فرا رسید بر نیکو ترین حالِ طاعت ما را قبض روح فرمائى ، و در حالتى که نگاهبانِ دستورات تو باشیم ، تا آن که ما را به بهشت هاى پُرنعمت برسانى ، به رحمتت اى مهربان ترینِ مهربانان ، بارخدایا ؛ بر محمّد و آل او رحمت فرست ، و مرا از دنیا در وحشت و هراس قرار ده و به آخرت انیس فرما ،

فَإِنَّهُ لایُوحِشُ مِنَ الدُّنْیا إِلاّ خَوْفُک َ ، وَ لایُؤْنِسُ بِالاْخِرَةِ إِلاّ رَجآؤُک َ ، أَللّهُمَّ لَک َ الْحُجَّةُ لا عَلَیْک َ ، وَ إِلَیْک َالْمُشْتَکى لا مِنْک َ ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِهِ وَ أَعِنّی عَلى نَفْسِىَ الظّالِمَةِ الْعاصِیَةِ ، وَ شَهْوَتِىَ الْغالِبَةِ ، وَاخْتِمْ لی بِالْعافِیَةِ ، أَللّـهُمَّ إِنَّ اسْتِغْفاری إِیّاک َ وَ أَنَا مُصِرٌّ عَلى ما نَهَیْتَ قِلَّةُ حَیآء ، وَ تَرْکِىَ الاِسْتِغْفارَ مَعَ عِلْمی بِسَِعَةِ حِلْمِک َتَضْییـعٌ لِحَقِّ الرَّجآءِ ، أَللّـهُمَّ إِنَّ ذُنُوبی تُؤْیِسُنی أَنْ أَرْجُوَک َ، وَ إِنَّ عِلْمی بِسَِعَةِ رَحْمَتِک َ یَمْنَعُنی أَنْ أَخْشاک َ ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد ، وَ صَدِّقْ رَجآئی لَک َ ، وَ کَذِّبْ خَوْفی مِنْک َ، وَ کُنْ لی عِنْدَ أَحْسَنِ ظَنّی بِک َ یا أَکْرَمَ الاَْکْرَمینَ ، أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ أَیِّدْنی بِالْعِصْمَةِ ، وَأَنْطِقْ لِسانی بِالْحِکْمَةِ ، وَ اجْعَلْنی مِمَّنْ یَنْدَمُ عَلى ما ضَیَّعَهُ فی أَمْسِهِ ، وَ لا یَغْـبَنُ حَظَّهُ فی یَوْمِهِ ، وَ لا یَهُمُّ لِرِزْقِ غَدِهِ ، أَللّهُمَّ إِنَّ الْغَنِىَّ مَنِ اسْتَغْنى بِک َ وَ افْتَقَرَ إِلَیْک َ ، وَ الْفَقیرَ مَنِ اسْتَغْنى بِخَلْقِک َ عَنْک َ ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد ، وَ أَغْنِنی عَنْ خَلْقِک َ بِک َ ، وَ اجْعَلْنی مِمَّنْ لا یَبْسُطُ کَفّاً إِلاّ إِلَیْک َ ، أَللّـهُمَّ إِنَّ الشَّقِىَّ مَنْ قَنَطَ وَ أَمامَهُ التَّوْبَـةُ وَ وَرآءَهُ الرَّحْمَـةُ ، وَ إِنْ کُنْتُ ضَعیفَ الْعَمَلِ فَإِ نّ یفی رَحْمَتِک َقَوِىُّ الاَْمَلِ ، فَهَبْ لی ضَعْفَ عَمَلی لِقُوَّةِ أَمَلی ، أَللّـهُمَّ إِنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أَنْ ما فی عِبادِک َ مَنْ هُوَ أَقْسى قَلْباً مِنّی وَ أَعْظَمُ مِنّی ذَنْباً ، فَإِ نّی أَعْلَمُ أَنَّهُ لا مَوْلى أَعْظَمُ مِنْک َ طَوْلا ، وَ أَوْسَعُ رَحْمَةً وَ عَفْواً ، فَیامَنْ هُوَ أَوْحَدُ فی رَحْمَتِهِ ، إِغْفِرْ لِمَنْ لَیْسَ بِأَوْحَدَ فی خَطیئَتِهِ ، أَللّـهُمَّ إِنَّک َأَمَرْتَنا فَعَصَیْنا، وَ نَهَیْتَ فَمَا انْتَهَیْنا ، وَ ذَکَّرْتَ فَتَناسَیْنا ، وَ بَصَّرْتَ فَتَعامَیْنا، وَ حَذَّرْتَ فَتَعَدَّیْنا ، وَ ما کانَ ذلِک َ جَزآءَ إِحْسانِک َ إِلَیْنا ،

چرا که فقط خوف تو از دنیا وحشت زا است، و فقط امید و دلبندى بتو به آخرت انس بخش است ، بار الها ؛ حجّت و دلیل با تو است نه بر علیه تو ، و شکایت و گلایه باید به سوى تو باشد نه از تو ، پس بر محمّد و آل او درود فرست و مرا بر علیه نفس ستمکار و سرکش خویش ، و بر شهوت غالبِ خودم یارى فرما ، و پایان کارم را با عافیت قرار ده، بار خدایا ؛ این کم حیائىِ من است که (از طرفى) درِ خانه تو استغفار می کنم و (از طرف دیگر) بر مناهىِ تو پا فشارى می ورزم ، چنانچه اگر استغفار نکنم با این که وسعت حلمِ تو را آگاهم ، این تباه نمودنِ حقِّ امیدوارى است ، بارالها ؛ (کثرت) گناهانم مرا از امیدوارى به تو مأیوس می کند، و آگاهیم به وسعتِ رحمتِ تو مرا از ترس و هراسِ از تو باز می دارد، پس بر محمّد و آلش رحمت فرما ، و امید و دلبندىِم را بخودت پا بر جا نما ، و ترس و وحشتِ مرا از خودت تکذیب فرما ، و براى من آن چنان باش که به تو حُسنِ ظنّ دارم ، اى بخشنده ترینِ کریمان ، بارخدایا ؛ بر محمّد و آل او درود فرست و مرا به حفظ ( از گناه ) مؤیَّد فرما ، و زبانم را به حکمت گویا فرما ، و مرا از کسانى قرار ده که بر تباهى هاى گذشته خویش نادِم و پشیمانند، و بهره خویش را اکنون ناقص و ضایع نکنند ، و اهتمام بر روزى فرداىِ خود ننمایند، بارالها ؛ غنىّ آن کسى است که به سبب تو بى نیازى جوید و به سوى تو محتاج باشد ، و فقیر و درمانده کسى است که از تو ( رو گردان شده ) به جانب مخلوقت بى نیازى طلبد ، پس رحمت نما بر محمّد و آل او ، و مرا از خَلقِ خودت به سبب خودت بى نیاز فرما ، و مرا چنان قرار ده که هیچگاه دستى جز بسوى تو دراز نکنم ، بارالها ؛ بدبخت کسى است که با این که توبه و بازگشت فرا راهِ او و رحمت تو پشتیبانِ اوست نا امید شود ، اگرچه عملِ من ضعیف و سُست است لکن امیدِ رحمتِ تو در من قوىّ است ، پس ضعف عملِ مرا در قبال قوّت امیدم ، بر من ببخشاى ، بارخدایا ؛ اگر تو چنان دانى که در میان بندگانت از من سنگدل تر و پرگناه تر نیست ، (درعوض) من هم به یقین می دانم که هیچ مولا و سرپرستى فضل و عطایش از تو بیشتر نیست ، و رحمت و عفوش از تو وسیع تر نیست ، پس اى کسى که در رحمت و مهربانى یگانه اى ، ببخشاى کسى را که در جُرم و گناهش تنها و یگانه نیست ، بار خدایا ؛ تو ما را امر فرمودى و ما سرپیچى نمودیم ، و ما را باز داشتى ولى ما دست بر نداشتیم ، ما را یاد آورى فرمودى ولى ما خود را به فراموشى زدیم ، ما را بینا فرمودى و ما خود را به کورى زدیم ، تو ما را تهدید نمودى ولى ما از حدّ گذراندیم ، ( آرى ! ) این در مقابل احسان تو بر ما پاداش نیکوئى نبود،

وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِما أَعْلَنّا وَ أَخْفَیْنا ، وَ أَخْبَرُ بِما نَأْتی وَ ما أَتَیْنا ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ لا تُؤاخِذْنا بِما أَخْطَأْنا وَ نَسینا ، وَ هَبْ لَنا حُقُوقَک َ لَدَیْنا ، وَ أَتِمَّ إِحْسانَک َ إِلَیْنا ، وَأَسْبِلْ رَحْمَتَکَ عَلَیْنا ، أَللّهُمَّ إِنّا نَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِهذَا الصِّدّیقِ الاِْمامِ، وَ نَسْئَلُکَ بِالْحَقِّ الَّذی جَعَلْتَةُ لَهُ وَ لِجَدِّهِ رَسُولِکَ وَ لاَِبَوَیْهِ عَلِىّ وَ فاطِمَـةَ ، أَهْلِ بَیْتِ الرَّحْمَةِ ، إِدْرارَ الرِّزْقِ الَّذی بِهِ قِوامُ حَیاتِنا ، وَ صَلاحُ أَحْوالِ عِیالِنا ، فَأَنْتَ الْکَریمُ الَّذی تُعْطی مِنْ سَِعَة ، وَ تَمْنَعُ مِنْ قُدْرَة ، وَ نَحْنُ نَسْئَلُکَ مِنَ الرِّزْقِ ما یَکُونُ صَلاحاً لِلـدُّنْیا ، وَ بَلاغاً لِلاْخِرَةِ ، أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَ اغْفِرْلَنا وَ لِوالِدَیْنا، وَ لِجَمیعِ الْمُـؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ ، وَ الْمُسْلِمینَ وَالْمُسْلِماتِ ، الاَْحْیاءِ مِنْهُمْ وَالاَْمْواتِ ، وَ اتِنا فِى الدُّنْیاحَسَنَةً وَ فِى الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ.
لیک تو به آنچه ما آشکار و پنهان نمودیم داناترى ، و به اعمالى که بجا آورده و مى آوریم آگاه ترى ، پس رحمت فرما بر محمّد و آلش و ما را برخطاها و فراموشى ها مان مؤاخذه نفرما ، و حقوق تو را (که ضایع نمودیم) برما ببخشا ، و احسان و کَرَم خویش بر ما تمام فرما ، و پرده رحمتت بر ما افکن ، بار خدایا ؛ ما به تو توسّل می جوئیم به سبب این امام راستگو ، و از تو درخواست می کنیم به آن حقّ و حُرمَتى که براى او و جدِّ او رسول خودت و براى پدر و مادر او على و فاطمه که اهل بیتِ رحمتند قرار دادى ، این که روزى خودت را که قوام زندگى ما به آن وابسته است ، و نظام احوال عیال ما در گرو آن است، برما پیاپى فرو ریزى، چرا که توئى آن کریمى که از خزانه وسیعت عطا می کنى ، و با قدرت و توانِ خویش ( آن که را بخواهى ) محروم می کنى ، و ما از تو رزقى را خواهانیم که براى دنیاى ما موجب صلاح ، و براى آخرت ما رسا ، و مایه کفاف باشد، بار خدایا ؛ بر محمّد و آلش رحمت فرست ، و ببخشاى ما و والدین ما را ، و جمیع مؤمنین و مؤمنات را ، و تمام مسلمین و مسلمات را ، چه آنان که در قید حیات اند و چه آن ها که درگذشته اند ، و در دنیا و آخرت به ما حسنه عطا فرما و ما را از عذاب آتش (دوزخ) حفظ فرما .

 
پس از تمام شدن قنوت ، رکوع و سجود و تشهّد و سلام نماز را انجام ده ، پس چون تسبیح حضرت فاطمه زهراء (س) راخواندى ، دو طرف صورت را بر خاک بگذار و چهل مرتبه این تسبیحات را بگو :

سُبْحانَ اللهِ وَالْحَمْدُ للهِِ وَ لاإِلهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ أَکْبَرُ.
خداوند را تسبیح و تمجید می نمایم ، و تمامى ستایش ها براى خدا است ، و هیچ معبودى جز الله نیست ، و خداوند از همه موجودات بزرگ تر است ( بزرگتر از آن که توصیف شود).

پس از تمام شدن تسبیحات ، دعا کن و از خدا بخواه که تو را از گناهان نگهدارد و از عذاب خود نجات دهد و ببخشد و توفیق عمل نیک کرامت فرماید و اعمال تو را قبول نماید . سپس ( اگر در حرم مطهر هستی ) خود را به ضریح بچسبان و ببوس و بگو :

زادَاللهُ فی شَرَفِکُمْ ، وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ.
خداوند در عزّت و شرفِ شما (اهل بیت) بیفزاید ، و درود و رحمت و برکاتِ خداوند بر شما باد

سپس براى خود و والدین خود و هرکس که خواهى دعا کن.

قسمت های قبل : زیارت ناحیه مقدسه (اصل و ترجمه 2) [کلیک کنید]

بسم الله الرحمن الرحیم

متن کامل زیارت ناحیه مقدسه (2)

... فَـسِـرْتَ فـی أَوْلادِکَ وَ أَهـالیـک َ ، وَ شیعَـتِک َ وَ مَوالیک َ وَ صَدَعْتَ بِالْحَـقِّ وَالْبَـیّـِنَـةِ ، وَ دَعَوْتَ إِلَى اللهِ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ، وَ أَمَرْتَ بِإِقامَةِ الْحُدُودِ ، وَ الطّاعَةِ لِلْمَعْبُودِ ، وَ نَهَیْتَ عَنِ الْخَبآئِثِ وَ الطُّـغْیانِ ، وَ واجَهُـوک َ بِالظُّـلْمِ وَ الْعُـدْوانِ ، فَجاهَدْتَهُمْ بَعْدَ الاْیعازِ لَهُمْ [الاْیعادِ إِلَیْهِمْ] ، وَ تَأْکیدِ الْحُجَّةِ عَلَیْهِمْ ، فَنَکَثُوا ذِمامَک َوَ بَیْعَتَک َ ، وَ أَسْخَطُوا رَبَّک َ وَ جَدَّ ک َ ، وَ بَدَؤُوک َ بِالْحَرْبِ ، فَثَبَتَّ لِلطَّعْنِ وَالضَّرْبِ ، وَ طَحَنْتَ جُنُودَ الْفُـجّارِ ، وَ اقْتَحَمْتَ قَسْطَلَ الْغُبارِ ، مُجالِداً بِذِى الْفَقارِ ، کَأَنَّک َ عَلِىٌّ الْمُخْتارُ ، فَلَمّا رَأَوْک َ ثابِتَ الْجاشِ ، غَیْرَ خآئِف وَ لا خاش ، نَصَبُوا لَک َ غَوآئِلَ مَکْرِهِمْ ، وَ قاتَلُوکَ بِکَیْدِهِمْ وَ شَرِّهِمْ ، وَ أَمَرَ اللَّعینُ جُنُودَهُ ، فَمَنَعُوک َ الْمآءَ وَ وُرُودَهُ ، وَ ناجَزُوک َ الْقِتالَ ، وَ عاجَلُوک َالنِّزالَ ، وَ رَشَقُوک َ بِالسِّهامِ وَ النِّبالِ ، وَ بَسَطُوا إِلَیْک َأَکُفَّ الاِصْطِلامِ ، وَ لَمْ یَرْعَوْا لَک َ ذِماماً، وَ لا راقَبُوا فیک َ أَثاماً ، فی قَتْلِهِمْ أَوْلِیآءَک َ ، وَ نَهْبِهِمْ رِحالَک َ ، وَ أَنْتَ مُقَدَّمٌ فِى الْهَبَواتِ ، وَ مُحْتَمِلٌ لِلاَْذِیّاتِ ، قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِک َ مَلآئِکَةُ السَّماواتِ ، فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ ، وَ حالُوا بَیْنَک َ وَ بَیْنَ الرَّواحِ ، وَ لَمْ یَبْقَ لَک َ ناصِرٌ ، وَ أَنْتَ مُحْتَسِبٌ صابِرٌ ، تَذُبُّ عَنْ نِسْوَتِک َوَ أَوْلادِک َ ، حَتّى نَکَسُوکَ عَنْ جَوادِک َ، فَهَوَیْتَ إِلَى الاَْرْضِ جَریحاً ، تَطَؤُک َ الْخُیُولُ بِحَوافِرِها ، وَ تَعْلُوکَ الطُّغاةُ بِبَواتِرِها ، قَدْ رَشَحَ لِلْمَوْتِ جَبینُک َ ، وَ اخْتَلَفَتْ بِالاِنْقِباضِ وَالاِنْبِساطِ شِمالُک َ وَ یَمینُک َ ، تُدیرُ طَرْفاً خَفِیّاً إِلى رَحْلِک َ وَ بَیْتِکَ ، وَ قَدْ شُغِلْتَ بِنَفْسِک َ عَنْ وُلْدِک َ وَ أَهالیک َ ، وَ أَسْرَعَ فَرَسُک َ شارِداً ، إِلى خِیامِک َ قاصِداً ، مُحَمْحِماً باکِیاً ، فَلَمّا رَأَیْنَ النِّـسآءُ جَوادَک َ مَخْزِیّاً ،

... بنابراین در میان فرزندان و خانواده ات ، و پیروان و دوستانت روانه شدى ، و حق ّو برهان را آشکار نمودى ، و با حکمت و پند و اندرزِ نیکو (مردم را) بسوىِ خدا فرا خواندى ، و به برپادارىِ حدودِ الهى ، و طاعتِ معبود امر نمودى ، و از پلیدى ها و سرکشى نهى فرمودى ، ولى آنها به ستم و دشمنى رویاروىِ تو قرار گرفتند ، پس تو نیز با آنان به جهاد برخاستى پس از آن که ( حقّ را ) به آنان گوشزد نمودى ]آن ها را به عـذابِ الهى تهدید نمودى و حجّت را بر آن ها مؤکّد فرمودى ، ولى عهد و پیمان و بیعت تو را شکستند ، و پروردگارت و جدّت را بخشم آوردند و با تو ستیز آغازیدند ، پس تو ، به جهت زد و خورد و پیکار استوار شدى ، و لشکریان فاجر را خورد و آسیا نمودى ، و درگَرد و غُبار ِنبرد فرو رفتى ، و چنان با ذوالفقار جنگیدى ، که گویا علىّ مرتضى هستى ، پس چون تو را با قلبى مطمئن ، بدون ترس و هراس یافتند ، شرورِ مکر و حیله شان را بر تو بر افراشتند و از در ِنیـرنگ و فساد با تو قتال نمودند ، و آن ملعون لشکریانش را فرمان داد ، تا تو را از آب و استفاده آن منع نمودند ،و با تو قتال نمودند ، و به جنگ و مبارزه با تو شتافتند ، و تیرها و خدنگ ها بسوى تو پرتاب نمودند ، و براى استیصال و ناچار نمودن تو دست دراز کردند ، و حُرمتى براى تو مراعات نکردند ، و از هیچ گناهى در مورد تو خوددارى ننمودند ، چه در کشتن آن ها دوستانت را ، و چه در غارت اثاثیه خیمه هایت ، (بارى) تو در گَرد و غُبار هاى جنگ پیش تاختى ، و آزار و اذیّت هاى فراوانى تحمّل نمودى ، آن چنان که فرشتگانِ آسمان ها از صبر و شکیبائى تو ، به شگفت آمدند ، پس دشمنان از همه طرف به تو هجوم آوردند ، و تو را به سبب زخم ها و جراحت ها ناتوان نمودند ، و راه خلاص و رفتن بر تو بستند ، تا آن که هیچ یاورى برایت نماند ، ولى تو حسابگر (عمل خویش براى خدا) و صبور بودى ، از زنان و فرزندانت دفاع و حمایت می نمودى ، تا آن که تو را از اسبِ سوارى ات سرنگون نمودند ، پس با بدن مجروح بر زمین سقوط کردى ، در حالی که اسب ها تو را با سُم هاى خویش کوبیدند ، و سرکشان با شمشیرهاى تیزِشان بر فرازت شدند ، پیشانىِ تو به عرقِ مرگ مرطوب شد ، و دستانِ چپ و راستت به باز و بسته شدن در حرکت بود ، پس گوشـه نظرى به جانب خِیام و حَرَمَت گرداندى ، در حالی که از زنان و فرزندانت ( روگردانده ) به خویش مشـغول بودى ، اسبِ سوارى ات با حال نفرت شتافت ، شیـهه کشان و گریـان ، بجانبِ خیمه ها رو نمود ، پس چون بانوانِ حَرَم اسبِ تیز پاى تو را خوار و زبون بدیدند ،

وَ نَظَرْنَ سَرْجَک َ عَلَیْهِ مَلْوِیّاً ، بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ ، ناشِراتِ الشُّعُورِ عَلَى الْخُدُودِ ، لاطِماتِ الْوُجُوهِ سافِرات ، وَ بِالْعَویلِ داعِیات ، وَ بَعْدَ الْعِزِّ مُذَلَّلات، وَ إِلى مَصْرَعِک َ مُبادِرات ، وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِکَ ، وَ مُولِـغٌ سَیْفَهُ عَلى نَحْرِک َ ، قابِضٌ عَلى شَیْبَتِک َ بِیَدِهِ ، ذابِـحٌ لَک َبِمُهَنَّدِهِ ، قَدْ سَکَنَتْ حَوآسُّک َ، وَ خَفِیَتْ أَنْفاسُک َ ، وَ رُفِـعَ عَلَى الْقَناةِ رَأْسُکَ ، وَ سُبِىَ أَهْلُک َ کَالْعَبیدِ ، وَ صُفِّدُوا فِى الْحَدیدِ ، فَوْقَ أَقْتابِ الْمَطِیّاتِ ، تَلْفَحُ وُجُوهَهُمْ حَرُّ الْهاجِراتِ ، یُساقُونَ فِى الْبَراری وَالْفَلَواتِ ، أَیْدیهِمْ مَغلُولَةٌ إِلَى الاَْعْناقِ ، یُطافُ بِهِمْ فِى الاَْسْواقِ ، فَالْوَیْلُ لِلْعُصاةِ الْفُسّاقِ ، لَقَدْ قَتَلُوا بِقَتْلِک َ الاِْسْلامَ ، وَ عَطَّلُوا الصَّلوةَ وَ الصِّیامَ ،وَ نَقَضُوا السُّنَنَ وَ الاَْحْکامَ، وَ هَدَمُوا قَواعِدَ الاْیمانِ ، وَ حَرَّفُوا ایاتِ الْقُرْءانِ ، وَ هَمْلَجُوا فِى الْبَغْىِ وَالْعُدْوانِ ، لَقَدْ أَصْبَحَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ مَوْتُوراً ، وَ عادَ کِتابُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَهْجُوراً ، وَ غُودِرَ الْحَقُّ إِذْ قُهِرْتَ مَقْهُوراً ، وَ فُقِدَ بِفَقْدِکَ التَّکْبیرُ وَالتَّهْلیلُ ، وَالتَّحْریمُ وَالتَّحْلیلُ ، وَ التَّنْزیلُ وَالتَّأْویلُ ، وَ ظَهَرَ بَعْدَکَ التَّغْییرُ وَالتَّبْدیلُ ، وَ الاِْلْحادُ وَالتَّعْطیلُ ، وَ الاَْهْوآءُ وَ الاَْضالیلُ ، وَالْفِتَنُ وَ الاَْباطیلُ ، فَقامَ ناعیک َ عِنْدَ قَبْرِ جَدِّک َ الرَّسُولِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ ، فَنَعاک َ إِلَیْهِ بِالدَّمْعِ الْهَطُولِ ، قآئِلا یا رَسُولَ اللهِ قُتِلَ سِبْطُک َ وَ فَتاک َ ، وَ اسْتُبیحَ أَهْلُک َ وَ حِماک َ ، وَ سُبِیَتْ بَعْدَک َ ذَراریک َ ،وَ وَقَعَ الْمَحْذُورُ بِعِتْرَتِک َ وَ ذَویک َ ، فَانْزَعَجَ الرَّسُولُ ، وَ بَکى قَلْبُهُ الْمَهُولُ ، وَ عَزّاهُ بِک َ الْمَلآئِکَةُ وَ الاَْنْبِیآءُ ، وَ فُجِعَتْ بِک َ اُمُّک َالزَّهْرآءُ ، وَ اخْتَلَفَتْ جُنُودُ الْمَلآئِکَةِ الْمُقَرَّبینَ، تُعَزّی أَباک َ أَمیرَالْـمُـؤْمِنینَ ، وَ اُقیمَتْ لَک َ الْمَـاتِمُ فی أَعْلا عِلِّیّینَ ، وَ لَطَمَتْ عَلَیْک َ الْحُورُ الْعینُ، وَ بَکَتِ السَّمآءُ وَ سُکّانُها، وَالْجِنانُ وَ خُزّانُها ، وَ الْهِضابُ وَ أَقْطارُها، وَ الْبِحارُ وَ حیتانُها، [ وَ مَکَّةُ وَ بُنْیانُها،  ] وَ الْجِنانُ وَ وِلْدانُها ، وَ الْبَیْتُ وَ الْمَقامُ ، وَالْمَشْعَرُ الْحَرامُ ، وَ الْحِـلُّ وَ الاِْحْرامُ ،

 
و زینِ تو را بر او واژگونه یافتند ، از پسِ پرده ها (ىِخیمه) خارج شدند ، درحالی که گیسوان بر گونه ها پراکنده نمودند ، بر صورت ها طپانچه مى زدند و نقاب از چهره ها افکنده بودند ، و بصداى بلند شیون می زدند ، و از اوجِ عزّت به حضیض ذلّت درافتاده بودند ، و به سوىِ قتلگاه تو مى شتافتند ، در همان حال شِمرِ ملعون برسینه مبارکت نشسته ، و شمشیر خویش را بر گلـویت سیراب مینمود ، با دستى مَحاسنِ شریفت را در مُشت می فِشرد ، ( و با دست دیگر ) با تیغِ آخته اش سر از بدنت جدا مى کرد، تمامِ اعضا و حواسّت از حرکت ایستاد ، نَفَس هاىِ مبارکت در سینه پنهان شد ، و سرِ مقدّست بر نیزه بالا رفت ، اهل و عیالت چون بردِگان به اسیرى رفتند ، و در غُل و زنجیر آهنین بر فراز جهازِ شتران دربند شدند، گرماى (آفتابِ) نیمروز چهره هاشان مى سوزاند ، در صحراها و بیابان ها کشیده می شدند ، دستانشان به گَردَن ها زنجیر شده ، در میان بازارها گردانده می شدند ، اى واى براین سرکشان گناهکار !، چه این که با کُشتنِ تو اسلام را کُشتند ، و نماز و روزه (خدا) را بدون یاور رها نمودند ، و سُنّت ها و احکام (دین) را از بین برده شکستند ، و پایه هاىِ ایمان را منهدم نمودند ، و آیاتِ قرآن را تحریف کرده ، در (وادىِ) جنایت و عداوت پیش تاختند ، براستى رسولِ خدا « که درودخدا بر او و آل او باد » ( با شهادتِ تو ) تنها ماند ! (یا مظلوم واقع شد) ، و کتاب خداوندِ عزّ و جلّ مَتروک گردید ، و آن گاه که تو مقهور و مغلوب گشتى، حقّ و حقیقت موردِ خیانت واقع شد ، و به فقدانِ تو تکبیرِ خدا و کلمه توحید ، حرام وحلالِ دین، و تنزیل و تأویلِ قرآن جملگى از ین رفت، و پس از تو تغییر و تبدیلِ (احکام) ، کفر و اِلحاد و بى سرپرستىِ دین ، هوى و هوس ها و گمراهی ها ، فتنه ها و باطل ها جملگى (بر صفحه روزگار) ظاهر شد، پس پیکِ مرگ نزدِ قبرِ جدّت رسول خدا « که رحمتِ بى پایانِ خداوندى بر او و آلِ او باد » ایستاد ، و با اشکِ ریزان خبرِ مرگِ تو را به وى داد ، و این گونه گفت که : اى رسولِ خدا ؛ دختر زاده جوانمردت شهید شد ، خاندان و حَریمَت مُباح گردید ، پس از تو فرزندانت به اسیرى رفتند ، و وقایع ناگوارى به عترت و خانواده ات وارد شد ، پس ( از شنیدنِ این خبر ) رسول خدا مضطرب و پریشان گردید، و قلبِ هراسناکَش بگریست ، و فرشتگان و انبیاء (بخاطـر مصیبتِ تو) او را تسلـیت و تعـزیت گفـتند، و مادرت زهـراء ( از انـدوهِ مصیبـتِ تو ) دردنـاک شد ، و دستـه هاىِ ملائکه مقـرّبین در آمد و شد بودند ، پـدرت امیرمؤمنـان را تعزیت می گفتند، مجالسِ ماتم و سوگوارى براىِ تو در اعلا علیّین برپا شد ، و حورالعین به جهت تو به سر و صورت زدند، (در عزاىِ تو) آسمان و ساکنانش ، بهشت ها و نگـهبانانش ، کوه ها و کوهپایه ها ، دریا ها و ماهیانش ، [ شهر مکّه و پایه هایش ] ، فردوس ها و جوانانش ، خانه کعبه و مقام ابراهیم ، و مشعرالحرام ، و حلّ و حَرَم ، جملـگى گریستند ،

أَللّـهُمَّ فَبِحُرْمَةِ هذَا الْمَکانِ الْمُنیفِ ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد ، وَاحْشُرْنی فی زُمْرَتِهِمْ، وَ أَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ بِشَفاعَتِهِمْ، أَللّهُمَّ إِنّی أَتَوَسَّلُ إِلَیْک َ یا أَسْرَعَ الْحاسِبینَ ، وَ یا أَکْرَمَ الاَْکْرَمینَ ، وَ یا أَحْکَمَ الْحاکِمینَ ، بِمُحَمَّدخاتَِمِ النَّبِیّینَ ، رَسُولِک َ إِلَى الْعالَمینَ أَجْمَعینَ ، وَ بِأَخیهِ وَ ابْنِ عَمِّهِ الاَْنْزَعِ الْبَطینِ ، الْعالِمِ الْمَکینِ ، عَلِىّ أَمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَ بِفاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ الْعـالَمینَ، وَ بِالْحَسَنِ الزَّکِىِّ عِصْمَةِ الْمُتَّقینَ ، وَ بِأَبی عَبْدِاللهِ الْحُسَیْنِ أَکْرَمِ الْمُسْتَشْهَدینَ ، وَ بِأَوْلادِهِ الْمَقْتُولینَ ، وَ بِعِتْرَتِهِ الْمَظْلُومینَ ، وَ بِعَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ زَیْنِ الْعابِدینَ ، وَ بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىّ قِبْلَةِ الاَْوّابینَ ، وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد أَصْدَقِ الصّادِقینَ ، وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَر مُظْهِرِ الْبَراهینِ ، وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى ناصِرِالدّینِ ، وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىّ قُدْوَةِ الْمُهْتَدینَ، وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّد أَزْهَدِ الزّاهِدینَ ، وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِىّ وارِثِ الْمُسْتَخْلَفینَ ، وَالْحُجَّةِ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعینَ ، أَنْتُ صَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد الصّادِقینَ الاَْبَرّینَ ، الِ طه وَ یس ،وَ أَنْ تَجْعَلَنی فِى الْقِیامَةِ مِنَ الاْمِنینَ الْمُطْمَئِنّینَ ، الْفآئِزینَ الْفَرِحینَ الْمُسْتَبْشِرینَ ، أَللّهُمَّ اکْتُبْنی فِى الْمُسْلِمینَ ، وَ أَلْحِقْنی بِالصّالِحینَ ، وَاجْعَلْ لی لِسانَ صِدْق فِى الاْخِرینَ ، وَانْصُرْنی عَلَى الْباغینَ ، وَاکْفِنی کَیْدَ الْحاسِدینَ ، وَاصْرِفْ عَنّی مَکْرَ الْماکِرینَ ، وَاقْبِضْ عَنّی أَیْدِىَ الظّالِمینَ ، وَاجْمَعْ بَیْنی وَ بَیْنَ السّادَةِ الْمَیامینِ فی أَعْلا عِلِّیّینَ ،

بار خدایا ؛ به حُرمتِ این مکـانِ رفـیع ، بر محمّد و آلِ او رحـمت فرست ، و مرا در زمره آنان محـشور فرما ، و به شفـاعت و وساطتِ آن ها مرا داخلِ بهشت گردان ، بار خدایا ؛ من به تو توسّل مى جویم ، اى سریع ترینِ حسابگران ، و اِى بخشـنده ترینِ کَـریمان ، و اِى فرمانـرواى حـاکمان ، به (حقِّ) محمّد آخرینِ پیامبران، و فرستاده تو بسوىِ تمامِ جهان ها ، و به (حقِّ) برادرش و پسرعمویش آن بلندپیشانىِ میان پُر ، آن دانشمندِ عالى مرتبه ، یعنى علىّ فرمانـرواىِ مؤمنان ، و به (حقِّ) فاطمه سـروَرِ بانوانِ جهانیان ، و به (حقِّ) حسـنِ مجتـبى که پاک و مبرّا و پناهگـاه مُتّقین اسـت ، و به (حقِّ) أبی عبدالله الحسین گـرامی ترینِ شهداء ، و به (حقِّ) فرزنـدانِ مقتولش ، و خانـواده مظـلومش ، و به (حقّ) على بن الحسـین زیورِ عابدان ، و به محمّد بن علـى قبـله توبه کنندگان ، و جعفر بن محمّد راستگـوترینِ صادقان ، و موسى بن جعفر آشکار کننده دلائل و براهین ، و على بن موسى یاورِ دین ، و محمّد بن على اُسوه و الگوىِ هدایت شونـدگان ، و على بن محمّد زاهـدترینِ پارسایان ، و حسـن بن على وارثِ جانشینان ، و حُجّتِ خدا بر تمامِ آفریدگان ، این که درود فرستى بر محـمّد و آلِ او ، آن راستـگویانِ نیـکوکار ، هـمان آلِ طه و یس ، و این که مرا در قیامت از کسانى قرار دهى که (از عذابِ تو) ایمن و با آرامشِ خاطر و رستگار و مسرور و بشارت یافـته اند ، بارخدایا ؛ (نامِ) مـرا در زُمـره مسلـمین نگاشته ، و مرا به صالـحین ملـحق فرما ، و نامِ مرا بر زبان اُمّت هاى آتیه نیکو قرار ده ، و مـرا بر علـیه ظالمین یارى ده ، و از مکرِ حسـودان حفـظ فرما ، و (نیـز) حیله حیـله گران را از من برگـردان ، و دست ستمـکاران را از مـن (دور) نگهدار ، و بینِ من و آن سـرورانِ با میمنت در اعلا علیّین جمع بفرما ،

مَعَ الَّذینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیّینَ وَالصِّدّیقینَ وَالشُّهَدآءِ وَالصّالِحینَ، بِرَحْمَتِک َ یا أَرْحَمَ الرّاحِمینَ ، أَللّهُمَّ إِنّی اُقْسِمُ عَلَیْک َ بِنَبِیِّک َ الْمَعْصُومِ، وَ بِحُکْمِک َالْمَحْتُومِ، وَ نَهْیِک َ الْمَکْتُومِ ، وَ بِهذَا الْقَبْرِ الْمَلْمُومِ ، الْمُوَسَّدِ فی کَنَفِهِ الاِْمامُ الْمَعْصُومُ ، الْمَقْتُولُ الْـمَظْلُومُ ، أَنْتَکْشِفَ ما بی مِنَ الْغُمُومِ ، وَ تَصْرِفَ عَنّی شَرَّ الْقَدَرِ الْمَحْتُومِ ، وَ تُجیرَنی مِنَ النّارِ ذاتِ السَّمُومِ ، أَللّــهُمَّ جَلِّلْنی بِنِعْمَتِک َ،وَ رَضِّنی بِقَسْمِک َ ، وَ تَغَمَّدْنی بِجُودِک َ وَ کَرَمِک َ ، وَ باعِدْنی مِنْ مَکْرِک َ وَ نِقْمَتِک َ ، أَللّهُمَّ اعْصِمْنی مِنَ الزَّلَلِ ، وَ سدِّدْنی فِى الْقَوْلِ وَالْعَمَلِ ، وَافْسَحْ لی فی مُدَّةِ الاَْجَلِ ، وَأَعْفِنی مِنَ الاَْوْجاعِ وَالْعِلَلِ ، وَ بَلِّغْنی بِمَوالِىَّ وَ بِفَضْلِک َأَفْضَلَ الاَْمَلِ ، أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَاقْبَلْ تَوْبَتی ، وَارْحَمْ عَبْرَتی ، وَ أَقِلْنی عَثْرَتی ، وَ نَفِّسْ کُرْبَتی ، وَاغْفِرْلی خَطیئَتی ، وَ أَصْلِـحْ لی فی ذُرِّیَّتی ، أَللّـهُمَّ لاتَدَعْ لی فی هذَا الْمَشْهَدِ الْمُعَظَّمِ ، وَالْمَحَلِّ الْمُـکَرَّمِ ذَنْباً إِلاّ غَفَرْتَهُ ، وَ لا عَیْباً إِلاّ سَتَرْتَهُ ، وَ لا غَمّاً إِلاّکَشَفْتَهُ ، وَ لا رِزْقاً إِلاّ بَسَطْتَهُ ، وَ لا جاهاً إلاّ عَمَرْتَهُ ، وَلا فَساداً إِلاّ أَصْلَحْتَهُ ، وَ لا أَمَلا إِلاّ بَلَّغْتَهُ ، وَ لا دُعآءً إِلاّ أَجَبْتَهُ ، وَ لا مَضیقاً إِلاّ فَرَّجْتَهُ ، وَ لا شَمْلا إِلاّ جَمَعْتَهُ ، وَلا أَمْراً إِلاّ أَتْمَمْتَهُ ، وَ لا مالا إِلاّ کَثَّرْتَهُ ، وَ لا خُلْقاً إِلاّ حَسَّنْتَهُ ، وَ لا إِنْفاقاً إِلاّ أَخْلَفْتَهُ ، وَ لا حالا إِلاّ عَمَرْتَهُ ، وَلا حَسُوداً إِلاّ قَمَعْتَهُ ، وَ لا عَدُوّاً إِلاّ أَرْدَیْتَهُ ، وَلا شَرّاً إِلاّ کَفَیْتَهُ ، وَ لا مَرَضاً إِلاّ شَفَیْتَهُ ، وَ لا بَعیداً إِلاّ أَدْنَیْتَهُ ، وَ لا شَعَثاً إِلاّ لَمَمْتَهُ ، وَ لا سُؤالا [ سُؤْلا ] إِلاّ أَعْطَیْتَهُ ، أَللّهُمَّ إِنّی أَسْئَلُک َ خَیْرَ الْعاجِلَةِ ، وَ ثَوابَ الاْجِلَةِ ، أَللّهُمَّ أَغْنِنی بِحَلالِک َ عَنِ الْحَرامِ ، وَ بِفَضْلِک َعَنْ جَمیعِ الاَْنامِ ، أَللّهُمَّ إِنّی أَسْئَلُک َ عِلْماً نافِعاً ، وَ قَلْباً خاشِعاً ، وَ یَقیناً شافِیاً ، وَ عَمَلا زاکِیاً ، وَ صَبْراً جَمیلا، وَ أَجْراً جَزیلا ، أَللّهُمَّ ارْزُقْنی شُکْرَ  نِعْمَتِک َ عَلَىَّ ، وَ زِدْ فی إِحْسانِک َ وَ کَرَمِک َ إِلَىَّ ، وَاجْعَلْ قَوْلی فِى النّاسِ مَسْمُوعاً ، وَ عَمَلی عِنْدَک َ مَرْفُوعاً ، وَ أَثَری فِى الْخَیْراتِ مَتْبُوعاً ، وَ عَدُوّی مَقْمُوعاً ، أَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد الاَْخْیارِ ، فی اناءِ اللَّیْلِ وَ أَطْرافِ النَّهارِ ، وَاکْفِنی شَرَّ الاَْشْرارِ ، وَ طَهِّرْنی مِنَ الــذُّنُوبِ وَ الاَْوْزارِ ، وَ أَجِرْنی مِنَ النّـارِ ، وَ أَحِلَّنی دارَ الْقَرارِ ، وَ اغْفِرْلی وَ لِجَمیعِ إِخْوانی فیکَ وَ أَخَواتِىَ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ ، بِرَحْمَتِک َ یا أَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

 
همراه با کسانی که برآن ها اِنعام فرمودى یعنى پیامبران ، و راستگویانِ در عمل و گفتار ، و شهداء و نیکویان ، به رحمتت اى مهربانترینِ مهربانان ، بارخدایا ؛ تو را سوگند می دهم به حقّ پیامبرِ معصومت ، و به حقّ حُکمِ حتمى و قطعى ات ، و به حقّ نهىِپ نهانى ات ، و بحقّ این آرامگاهى که (مردم از هرطرف به جهت زیارت) بر او گِرد مى آیند ، و این امامِ معصومِ مقتولِ مظلوم در جانبِ آن تکیه زده ، این که غم و غصّه ها را از من برطرف فرمائى ، و شُرورِ قضا و قَدَرِ حتمى را از من برگردانى ، و مرا از آتش (عذابت) که داراى بادهاى سوزان است پناه دهى (و نگاهدارى) ، بارخدایا ؛ مرا بانعمت خود بپوشان (یا بزرگ گردان) ، و به عطایاى خود راضى و خوشحال فرما ، و به جود و کَرَمَت مرا بپوشان ، و از مکر و انتقام خود دورَم ساز ، بارخدایا ؛ مرا از لغزش و خطا حفظ فرما ، و در گفتار و کردار به راه صحیح هدایتم فرما ، و در مدّت زندگى ام وسعت ده، و مرا از درد ها و بیماری ها عافیت بخش ، و مرا به موالى و سرورانم برسان و به فضل ( و کَرَمِ ) خویش مرا به بالاترینِ آرزوها نائل فرما ، بارخدایا ؛ بر محمّد و آلِ او رحمت فرست و توبه مرا قبول فرما ،  و بر اشکِ چشمم ترحّم نما ، و لغزش مرا چشم پوشى فرما ، و حُزن و اندوه مرا زائل کن ، و گناهم را برمن ببخشاى ، و خاندان و نسلِ مرا برایم اصلاح فرما ، بار خدایا ؛ در این مشهدِ والامقام و در این محلّ گرامى ، برایم وامَگُذار گناهى را مگر آن که ببخشى ، و نه عیبى را مگر آن که مستور نمائى، و نه غم و غصّه اى را مگر برطرف فرمائى ، و نه رزقى را مگر گسترش دهى ، و نه قدر و منزلتى را مگر باقى بدارى ، و نه فسادى را مگر اصـلاح فـرمائى ، و نه آرزوئى را مگر نائل کنى ، و نه دعائى را مگر اجابت فرمائى ، و نه تنگنائى را مگر بگشائى ، و نه امور مُتشتّتى را مگر جمع و برقرار نمائى ، و نه امرى را مگر تمام فرمائى ، و نه مالى را مگر فراوانى بخشى ، و نه خُلق و صفتى را مگر نیکو گردانى ، و نه انفاقى را مگر جایگزین فرمائى ، و نه حالى را مگر آباد فرمائى ، و نه حسودى را مگر ذلیل نمائى ، و نه دشمنى را مگر هلاک گردانى ، و نه شرّى را مگر منع فرمائى ، و نه بیماریى را مگر شفا بخشى ، و نه ( امرِ ) دورى را مگر نزدیک فرمائى ( و در دسترسم قراردهى ) ، و نه تفرّق و اختلالى را مگرجمع (و اصلاح)نمائى ، و نه خواهشى [خواسته اى] را مگر عطا فرمائى ، بار خدایا ؛ من از تو درخواست می کنم خیرِ دنیا و ثوابِ آخرت را ، بار خدایا ؛ مرا به سبب حلالت از حرام مستغنى کن ، و به فضل و احسانـت از جمیع خلق بى نیاز فرما، بار خدایا ؛ از تو درخواست میکنم دانشى مفید ، قلبى خاشع ، یقینى سلامت بخش ، عملى صالح و پاک ، صبرى زیبا ، و اجرى عظیم را ، بارالها ؛ شکر نعمتت بر من را روزیَم کن ، و احسان و کَرَمَت بر من زیاد فرما ، و گفته مرا در میان مردم شنوده نما ، و عمل مرا به نزد خویش بالا بَر ، و سنّت باقیمانده مرا در امورِ خیر مورد پیروى قرار ده ، و دشمنم را خوار و ذلیل گردان ، بارخدایا ؛ بر محمّد و آلِ او که نیکانند ، در تمامى لحظات شبانه روز رحمت فرست، و مرا از شرّ بَدان محفوظ بدار ، و از (کثافاتِ) گناهان و سنگینىِ وِزر و وَبال پاک و مبرّا گردان ، و از آتش (عذابت) پناهم ده ، و در سراى جاوید وارد فرما ، و (گناهانِ) مرا و تمامى خواهران و برادران مؤمنِ مرا ببخشاى ، به رحمتت اى مهربانترین مهربانان.

ادامـــــه  : زیارت ناحیه مقدسه 

قسمت قبل : زیارت ناحیه مقدسه (اصل و ترجمه 1) [کلیک کنید]

بسم الله الرحمن الرحیم

متن کامل زیارت ناحیه مقدسه 

جنّ و ملک برآدمیان گریه می کنند ـ گویا عزای اشرف اولاد آدم است

أَلسَّلامُ عَلى ادَمَ صِفْوَةِ اللهِ مِنْ خَلیقَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى شَیْث وَلِىِّ اللهِ وَ خِیَرَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى إِدْریسَ الْقــآئِمِ للهِِ بِحُـجَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى نُوح الْمُجابِ فی دَعْوَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى هُود الْمَمْدُودِمِنَ اللهِ بِمَعُونَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى صالِـح الَّذی تَـوَّجَهُ اللهُ بِکَرامَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى إِبْراهیمَ الَّذی حَباهُ اللهُ بِخُلَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى إِسْمعیلَ الَّذی فَداهُ اللهُ بِذِبْــح عَظیم مِنْ جَنَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى إِسْحقَ الَّذی جَعَلَ اللهُ النُّبُوَّةَ فی ذُرِّیَّتِهِ ،أَلسَّـلامُ عَلى یَعْقُوبَ الَّذی رَدَّ اللهُ عَلَیْهِ بَصَرَهُ بِرَحْمَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى یُوسُفَ الَّذی نَجّاهُ اللهُ مِنَ الْجُبِّ بِعَظَمَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى مُوسَى الَّذی فَلَقَ اللهُ الْبَحْرَ لَهُ بِقُدْرَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى هارُونَ الَّذی خَصَّهُ اللهُ بِنُبُـوَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى شُعَیْب الَّذی نَصَرَهُ اللهُ عَلى اُمَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى داوُدَ الَّذی تابَ اللهُ عَلَیْهِ مِنْ خَطیـئَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى سُلَیْمانَ الَّذی ذَلَّتْ لَهُ الْجِنُّ بِعِزَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى أَیُّوبَ الَّذی شَفاهُ اللهُ مِنْ عِلَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى یُونُسَ الَّذی أَنْـجَـزَ اللهُ لَهُ مَضْـمُونَ عِدَتِهِ، أَلسَّلامُ عَـلى عُزَیْر الَّذی أَحْیاهُ اللهُ بَعْدَ میتَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى زَکَرِیـَّا الصّـابِرِ فی مِحْنَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى یَحْیَى الَّذی أَزْلَفَهُ اللهُ بِشَهادَتِهِ ،

سلام بر آدم یارِ مخلص خدا از بینِ آفریدگانش ، درود بر شیث ولىّ خدا و بهترینِ بندگانش ، سلام بر ادریس که براى خدا حجّتِ او را بپا داشت ، درود بـر نـوح که دعـایش قرینِ اجابـت بود ، سـلام بر هـود که کمـک و یارىِ خـدا مَـدَدِ او بود ، درود بر صـالح که خـداوند تاج کـرامت بر سـرش نهاد ، سـلام بر ابراهـیم که خـدا مقـامِ خُلّـت و رفاقـت رابه او عـطا نمود ، درود بـر اسمـاعیل کـه خـداوند ذبـحى عظـیم از بهشت را فـداىِ او نمود ، سـلام بر اسحـاق که خـداوند پیامبرى را در نسـل او قـرار داد ، درود بر یعـقوب که خـداوند به رحـمت خود بینـائىِ چشـمش را به او بازگـرداند ، سلام بر یوسـف که خـداوند به عظـمتِ خود او را از قعـر چاه رهائى بخشید ،درود بر موسـى که خـداوند به قدرتِ خود دریا را برایـش شـکافت ، سلام بر هـارون که خـداوند پیامبـرى خود را به وى اختـصاص داد ، درود بر شعـیب که خدا او را بر اُمّـتش پیـروز نمود ، سلام بر داوود که خداوند از لغزش او درگذشت ، درود بر سلیمان که بخاطر شوکتش جنّ به فرمان او درآمد ، سلام بر ایّوب که خداوند او را از بیماریش شفا بخشید ، درود بر یونس که خداوند به وعده خود برایش وفا نمود ، سلام بر عُزَیر که خداوند او را پس از مرگش به حیات بازگردانید ، درود بر زکریّا که در رنج و بَلا شکیبا بود ، سلام بر یحیى که خداوند به سبب شهادت مقام و منزلتِ او را بالا برد ،

أَلسَّلامُ عَلى عیسى رُوحِ اللهِ وَ کَلِمَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى مُحَمَّد حَبیبِ اللهِ وَ صِفْوَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى أَمیرِالْمُؤْمِنینَ عَلِىِّ بْنِ أَبی طالِب الْمَخْصُوصِ بِاُخُوَّتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى فاطِمَةَِ الزَّهْرآءِ ابْنَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى أَبی مُحَمَّد الْحَسَنِ وَصِىِّ أَبیهِ وَ خَلیفَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ الَّذی سَمَحَتْ نَفْسُهُ بِمُهْجَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ أَطاعَ اللهَ فی سِـرِّهِ وَ عَلانِـیَـتِـهِ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ جَعَلَ اللهُ الشّـِفآءَ فی تُرْبَتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنِ الاِْ جابَـةُ تَحْتَ قُـبَّـتِهِ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنِ الاَْ ئِـمَّـةُ مِنْ ذُرِّیَّـتِـهِ ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ خاتَِمِ الاَْنْبِیآءِ ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ سَیِّدِ الاَْوْصِیآءِ ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ فاطِمَةَِ الزَّهْرآءِ ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ خَدیجَةَ الْکُبْرى، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ جَنَّةِالْـمَـأْوى ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ زَمْـزَمَ وَ الصَّـفا، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُرَمَّلِ بِالدِّمآءِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَهْتُوکِ الْخِبآءِ ، أَلسَّلامُ عَلى خامِسِ أَصْحابِ الْکِسْآءِ ، أَلسَّلامُ عَلى غَریبِ الْغُرَبآءِ ، أَلسَّلامُ عَلى شَهیدِ الشُّهَدآءِ ، أَلسَّلامُ عَلى قَتیلِ الاَْدْعِیآءِ ، أَلسَّلامُ عَلى ساکِنِ کَرْبَلآءَ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ بَکَتْهُ مَلائِکَةُ السَّمآءِ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ ذُرِّیَّتُهُ الاَْزْکِیآءُ ، أَلسَّلامُ عَلى یَعْسُوبِ الدّینِ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنازِلِ الْبَراهینِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْئِمَّةِ السّاداتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْجُیُوبِ الْمُضَرَّجاتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الشِّفاهِ الذّابِلاتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى النُّفُوسِ الْمُصْطَلَماتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْرْواحِ الْمُخْتَلَساتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْجْسادِ الْعارِیاتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْجُسُومِ الشّاحِباتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الدِّمآءِ السّآئِلاتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْعْضآءِ الْمُقَطَّعاتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُشالاتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى النِّسْوَةِ الْبارِزاتِ ، أَلسَّلامُ عَلى حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمینَ،

درود بر عیسى روح خدا و کلمه او ، سلام بر محمّد محبوبِ خدا و یار مخلص او ، درود بر فرمانرواى مؤمنان على بن ابیطالب ، که برادرىِ رسول خدا به وى اختصاص یافت ، سلام بر فاطمه زهراء دختر رسول الله ، درود بر حسن بن على وصىّ و جانشین پدرش ، سلام بر حسین که جانش را تقدیم نمود ، سلام بر آن کسى که در نهان و آشکار خدا را اطاعت نمود ، سلام بر آن کسى که خداوند شفا را در خاکِ قبرِ او قرار داد ، سلام بر آن کسى که (محلِّ) اجابتِ دعا در زیرِ بارگاه اوست ، سلام بر آن کسى که امامان از نسل اویند ، سلام بر فرزندِ خاتم پیامبران ، سلام بر فرزند سرور جانشینان ، سلام بر فرزند فاطمه زهراء ، سلام بر فرزند خدیجه کبرى ، سلام بر فرزند سدرة المنتهى ، سلام بر فرزند جنّة المأوى ، سلام بر فرزند زمزم و صفا ، سلام بر آن آغشته به خون ، سلام بر آن که (حُرمَتِ) خیمه گاهش دریده شد ، سلام بر پنجمینِ اصحابِ کساء ، سلام بر غریبِ غریبان، سلام بر شهیدِ شهیدان ، سلام بر مقتولِ دشمنان ، سلام بر ساکنِ کربلاء ، سلام بر آن کسى که فرشتگانِ آسمان بر او گریستند ، سلام بر آن کسى که خاندانش پاک و مطهّرند ، سلام بر پیشواى دین ، سلام بر آن جایگاه هاى براهین و حُجَجِ الهى ، درود بر آن پیشوایانِ سَروَر ، سلام بر آن گریبان هاى چـاک شده ، سلام بر آن لب هاى خشکیده ، سـلام بر آن جان هاى مُستأصل و ناچار ، سـلام بر آن ارواحِ (از کالبد) خارج شده ، سلام بر آن جسـدهاى عـریان و برهـنه ، سـلام بر آن بدن هاى لاغر و نحیف ، سلام بر آن خون هاى جارى ، سلام بر آن اعضاىِ قطعه قطعه شده ، سلام بر آن سرهاىِ بالا رفته (بر نیزه ها) ، سلام بر آن بانوانِ بیرون آمده (ازخیمه ها) ، سلام بر حجّتِ پروردگارِ جهانیان،

أَلسَّلامُ عَلَیْک َ وَ عَلى ابآئِک َ الطّاهِرینَ ، أَلسَّلامُ عَلَیْک َ وَ عَلى أَبْنآئِکَ الْمُسْتَشْهَدینَ ، أَلسَّلامُ عَلَیْک َوَ عَلى ذُرِّیَّتـِک َ النّـاصِرینَ ، أَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى الْمَلآئِکَةِ الْمُضاجِعینَ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْقَتیلِ الْمَظْلُومِ ، أَلسَّلامُ عَلى أَخیهِ الْمَسْمُومِ ، أَلسَّلامُ عَلى عَلِىّ الْکَبیرِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الرَّضیـعِ الصَّغیرِ ، أَلسَّلامُ عَـلَى الاَْبْدانِ السَّلیبَةِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْعِتْرَةِ الْقَریبَةِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَدَّلینَ فِى الْفَلَواتِ ، أَلسَّلامُ عَلَى النّازِحینَ عَنِ الاَْوْطانِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَدْفُونینَ بِلا أَکْفان ، أَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُفَرَّقَةِ عَنِ الاَْبْدانِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحْتَسِبِ الصّابِرِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَظْلُومِ بِلاناصِر ، أَلسَّلامُ عَلى ساکِنِ التُّرْبَةِ الزّاکِیَةِ ، أَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الْقُبَّةِ السّامِیَةِ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ طَهَّرَهُ الْجَلیلُ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنِ افْتَـخَرَ بِهِ جَبْرَئیلُ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ ناغاهُ فِی الْمَهْدِ میکآئیلُ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ نُکِثَتْ ذِمَّـتُهُ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ هُتِکَتْ حُرْمَتُهُ ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ اُریقَ بِالظُّـلْمِ دَمُهُ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُغَسَّلِ بِدَمِ الْجِراحِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَـرَّعِ بِکَأْساتِ الرِّماحِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُضامِ الْمُسْتَباحِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَنْحُورِ فِى الْوَرى ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْـلُ الْقُرى ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَقْطُوعِ الْوَتینِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحامی بِلا مُعین ، أَلسَّلامُ عَلَى الشَّیْبِ الْخَضیبِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْخَدِّ التَّریبِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الْبَدَنِ السَّلیبِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الثَّغْرِ الْمَقْرُوعِ بِالْقَضیبِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الرَّأْسِ الْمَرْفُوعِ ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْجْسامِ الْعارِیَةِ فِى الْفَلَواتِ ، تَنْـهَِشُهَا الذِّئابُ الْعادِیاتُ ، وَ تَخْتَلِفُ إِلَیْهَ ا السِّباعُ الضّـارِیاتُ ، أَلسَّلامُ عَلَیْک َ یا مَوْلاىَ وَ عَلَى الْمَلآ ئِکَةِ الْمُرَفْرِفینَ حَوْلَ قُبَّتِک َ ، الْحافّینَ بِتُرْبَتِکَ ،

سلام برتو ( اى حسین بن على ) و بر پدرانِ پاک و طاهِـرَت ، سلام بر تو و بر فرزندانِ شهیدت ، سلام بر تو و بر خاندانِ یارى دهنده ات (به دین الهى) ، سلام بر تو و بر فرشتگانِ مُلازمِ آرامگاهت ، سلام بر آن کشته مظلوم ، سلام بر برادرِ مسمومش ، سلام بر على اکبر ، سلام بر آن شیر خوارِ کوچـک ، سلام بر آن بدن هاى برهـنه شده ، سلام بر آن خانواده اى که نزدیک ( و همراه سَروَرشان ) بودند ، سلام بر آن به خاک افتادگان در بیابان ها ، سلام بر آن دور افتادگان از وطن ها ، سلام بر آن دفن شدگـانِ بدون کفن ، سلام بر آن سرهاى جدا شده از بدن ، سلام بر آن حسابگر (اعمالِ خویش براى خدا) و شکیبا ، سلام بر آن مظلومِ بى یاور ، سلام بر آن جاى گرفته در خاکِ پاک ، سلام بر صاحـبِ آن بارگـاهِ عالى رتبه ،سلام بر آن کسى کهربّ جلیل او را پاک و مطهّر گردانید ، سلام بر آن کسى که جبرئیل به او مباهات مى نمود ، سلام بر آن کسى که میکائیل در گهواره با او تکلّم مى نمود ، سلام بر آن کسى که عهد و پیمانش شکسته شد ، سلام بر آن کسى که پرده حُرمَتش دریده شد ، سلام برآن کسى که خونش به ظلم ریخته شد ، سلام بر آن که با خونِ زخم هایش شست و شو داده شد ، سلام بر آن که از جام هاى نیزه ها جرعه نوشید ، سلام بر آن مظلومى که خونش مباح گردید ، سلام بر آن که در ملأ عام سرش بریده شد ، سلام بر آن که اهل قریه ها دفنش نمودند ، سلام بر آن که شاه رَگش بریده شد ، سلام بر آن مدافعِ بى یاور ، سلام بر آن مَحاسنِ بخون خضاب شده ، سلام بر آن گونه خاک آلوده ، سلام بر آن بدنِ برهنه ، سلام بر آن دندانِ چوب خورده ، سلام بر آن سرِ بالاى نیزه رفته ، سلام بر آن بدن هاى برهنه و عریانى که در بیابان ها (ىِ کربلاء) گُرگ هاى تجاوزگر به آن دندان مى آلودند، و درندگان خونخوار بر گِردِ آن مى گشتند ، سلام بر تو اى مولاى من و بر فرشتـگانى که بر گِـردِ بارگاه تو پَر مى کِشند ، و اطرافِ تُربتـت اجتماع کرده اند ،

الطّـآئِفینَ بِعَرْصَتِک َ ، الْوارِدینَ لِزِیارَتِک َ ، أَلسَّلامُ عَلَیْکَ فَإِنّی قَصَدْتُ إِلَیْک َ ، وَ رَجَوْتُ الْفَوْزَ لَدَیْک َ، أَلسَّلامُ عَلَیْک َ سَلامَ الْعارِفِ بِحُرْمَتِک َ ، الْمُخْلِصِ فی وَِلایَـتِک َ، الْمُتَقَرِّبِ إِلَى اللهِ بِمَحَبَّـتِک َ ، الْبَرىءِ مِنْ أَعْدآئِـک َ ، سَلامَ مَنْ قَلْبُهُ بِمُصابِک َمَقْرُوحٌ ، وَ دَمْعُهُ عِنْدَ ذِکْرِک َ مَسْفُوحٌ ، سَلامَ الْمَفْجُوعِ الْحَزینِ ، الْوالِهِ الْمُسْتَکینِ ، سَلامَ مَنْ لَوْ کانَ مَعَکَ بِالطُّفُوفِ ، لَوَقاک َ بِنَفْسِهِ حَدَّ السُّیُوفِ ، وَ بَذَلَ حُشاشَتَهُ دُونَکَ لِلْحُتُوفِ ، وَ جاهَدَ بَیْنَ یَدَیْک َ ، وَ نَصَرَک َ عَلى مَنْ بَغى عَلَیْک َ ، وَ فَداک َبِرُوحِهِ وَ جَسَدِهِ وَ مالِهِ وَ وَلَدِهِ ، وَ رُوحُهُ لِرُوحِک َ فِدآءٌ ، وَ أَهْلُهُ لاَِهْلِک َ وِقآءٌ ، فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِى الدُّهُورُ ، وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِک َالْمَقْدُورُ ، وَ لَمْ أَکُنْ لِمَنْ حارَبَک َ مُحارِباً ، وَ لِمَنْ نَصَبَ لَک َالْعَداوَةَ مُناصِباً ، فَلَاَ نْدُبَنَّک َ صَباحاً وَ مَسآءً ، وَ لَاَبْکِیَنَّلَک َ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً ، حَسْرَةً عَلَیْک َ ، وَ تَأَسُّفاً عَلى ما دَهاکَ وَ تَلَهُّفاً ، حَتّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصابِ ، وَ غُصَّةِ الاِکْتِیابِ ، أَشْهَدُ أَ نَّک َ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلوةَ ، وَ اتَیْتَ الزَّکوةَ ، وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ ، وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْعُدْوانِ ، وَ أَطَعْتَ اللهَ وَ ما عَصَیْتَهُ ، وَ تَمَسَّکْتَ بِهِ وَ بِحَبْلِهِ فَأَرْضَیْتَهُ ، وَ خَشیتَهُ وَ راقَبْتَهُ وَ اسْتَجَبْتَهُ ، وَ سَنَنْتَ السُّنَنَ ، وَ أَطْفَأْتَ الْفِتَنَ ، وَ دَعَوْتَ إِلَى الرَّشادِ ، وَ أَوْضَحْتَ سُبُلَ السَّدادِ ، وَ جاهَدْتَ فِى اللهِ حَقَّ الْجِهادِ ، وَ کُنْتَ للهِِ طآئِعاً ، وَ لِجَدِّک َ مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ تابِعاً ، وَ لِقَوْلِ أَبـیک َسامِعاً ، وَ إِلى وَصِیَّةِ أَخیک َ مُسارِعاً ، وَ لِعِمادِ الدّینِ رافِعاً ، وَلِلطُّغْیانِ قامِعاً ، وَ لِلطُّغاةِ مُقـارِعاً ، وَ لِلاُْ مَّةِ ناصِحاً ، وَ فی غَمَراتِ الْمَوْتِ سابِحاً ، وَ لِلْفُسّاقِ مُکافِحاً ، وَ بِحُجَجِ اللهِ قآئِماً ، وَ لِـلاِْسْلامِ وَ الْمُسْلِمینَ راحِماً ،

و در آستانِ تو طواف مى کنند ، و براى زیارت تو وارد مى شوند ، سلام بر تو ، من به سوى تو رو آورده ام ، و به رستگارى در پیشگاه تو امید بسته ام ، سلام بر تو ، سلامِ آن کسى که به حُرمتِ تو آشناست، و در ولایت و دوستىِ تو مُخلص و بى ریا است ، و به سببِ محبّت و ولاى تو ، به خدا تقرّب جسته ، و از دشمنانت بیزار است ، سلام کسی که قلبش از مصیبت تو جریحه دار ، و اشکش به هنگام یاد تو جارى است ، سلام کسی که دردناک و غمگین و شیفته و فروتن است ، سلام کسی که اگر با تو در کربلاء مى بود ، با جانش ( دربرابرِ ) تیزىِ شمشیرها از تو محافظت مى نمود ، و نیمه جانش را به خاطر تو بدست مرگ مى سپرد ، و در رکاب تو جهاد می کرد ، و تو را بر علیه ستمکاران یارى داده ، جان و تن و مال و فرزندش را فداى تو مى نمود ، و جانش فداى جان تو ، و خانواده اش سپر بلاىِ اهل بیت تو مى بود ، اگر چه زمانه مرا به تأخیر انداخت ، و مُقدَّرات الهى مرا از یارىِ تو بازداشت ، و نبودم تا با آنان که با تو جنگیدند بجنگم ، و با کسانی که با تو اظهار دشمنى کردند خصومت نمایم ، (درعوض) صبح و شام بر تو مویِه میکنم ، و به جاى اشک براى تو خون گریه می کنم، از روى حسرت و تأسّف و افسوس بر مصیبت هائى که بر تو وارد شد ، تا جائى که از فرط اندوهِ مصیبت ، و غم و غصّه و شدّتِ حزن جان سپارم ، گواهى می دهم که تو نماز را بپا داشتى ، و زکات دادى ، و امر به معروف کردى، و از منکر و عداوت نَهى نمودى ، و اطاعتِ خدا کردى و نافرمانى وى ننمودى ، و به خدا و ریسمان او چنگ زدى تا وى را راضى نمودى ، و از وى در خوف و خشیَت بوده نظاره گر ِاو بودى ، و او را اجابت نمودى ، و سنّت هاى نیکو بوجود آوردى ، و آتش هاى فتنه را خاموش نمودى ، و دعوت به هدایت و استقامت کردى ، و راه هاى صواب و حقّ را روشن و واضح گرداندى ، و در راه خدا بحقّ جهاد نمودى ، و فرمانبردار ِخداوند ، و پیرو جدّت محمّد بن عبدالله بودى ، و شنواى کلام پدرت على بودى ، و پیشى گیرنده به ( انجامِ ) سفارش برادرت امام حسن بودى ، و رفعت دهنده پایه شرافتِ دین ، و خوار و سرکوب کننده طغیان ، و کوبنده سرکشان ، و خیرخواه و نصیحت گرِ اُمّت بودى ، در هنگامى که در شدائدِ مرگ دست و پا می زدى ، و مبارزه کننده با فاسقان بودى ، و قیام کننده با حُجَج و براهین الهى ، و ترحُّم کننده بر اسلام و مسلمین بودى ،

وَ لِلْحَقِّ ناصِراً ، وَ عِنْدَ الْبَلآءِ صابِراً ، وَ لِلدّینِ کالِئاً ، وَ عَنْ حَوْزَتِهِ مُرامِیاً ، تَحُوطُ الْهُدى وَ تَنْصُرُهُ ، وَ تَبْسُطُ الْعَدْلَ وَ تَنْشُرُهُ ، وَ تَنْصُرُ الدّینَ وَ تُظْهِرُهُ ، وَ تَکُفُّ الْعابِثَ وَ تَزْجُرُهُ ، وَ تَأْخُذُ لِلدَّنِىِّ مِنَ الشَّریفِ ، وَ تُساوی فِى الْحُکْمِ بَیْنَ الْقَوِىِّ وَ الضَّعیفِ ، کُنْتَ رَبیعَ الاَْیْتامِ ، وَ عِصْمَةَ الاَْنامِ ، وَ عِزَّ الاِْسْلامِ ، وَ مَعْدِنَ الاَْحْکامِ ، وَ حَلیفَ الاِْنْعامِ ، سالِکاً طَرآئِقَ جَدِّک َ وَ أَبیک َ، مُشْبِهاً فِى الْوَصِیَّةِ لاَِخیـک َ ، وَ فِىَّ الذِّمَـمِ ، رَضِىَّ الشِّیَمِ ، ظاهِرَ الْکَرَمِ ، مُتَهَجِّداً فِى الظُّلَمِ ، قَویمَ الطَّرآئِقِ ، کَریمَ الْخَلائِقِ ، عَظیمَ السَّوابِقِ ، شَریفَ النَّسَبِ ، مُنیفَ الْحَسَبِ ، رَفیعَ الرُّتَبِ ، کَثیرَ الْمَناقِبِ ، مَحْمُودَ الضَّرآئِبِ ، جَزیلَ الْمَواهِبِ ، حَلیمٌ رَشیدٌ مُنیبٌ ، جَوادٌ عَلیمٌ شَدیدٌ ، إِمامٌ شَهیدٌ ، أَوّاهٌ مُنیبٌ ، حَبیبٌ مَهیبٌ ،کُنْتَ لِلرَّسُولِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ وَلَداً ، وَ لِلْقُرْءانِ سَنَداً مُنْقِذاً [خل] وَ لِلاُْ مَّةِ عَضُداً ، وَ فِى الطّاعَةِ مُجْتَهِداً ، حافِظاً لِلْعَهْدِ وَالْمیثاقِ ، ناکِباً عَنْ سُبُلِ الْفُسّاقِ وَ [خل] باذِلاً لِلْمَجْهُودِ ، طَویلَ الرُّکُوعِ وَ السُّجُودِ ، زاهِداً فِى الدُّنْیا زُهْدَ الرّاحِلِ عَنْها ، ناظِراً إِلَیْها بِعَیْنِ الْمُسْتَوْحِشینَمِنْها ، امالُک َعَنْها مَکْفُوفَةٌ ، وَ هِمَّتُک َ عَنْ زینَتِها مَصْرُوفَةٌ ،وَ أَلْحاظُک َعَنْ بَهْجَتِها مَطْرُوفَةٌ ، وَ رَغْبَتُک َ فِى الاْخِرَةِمَعْرُوفَةٌ ، حَتّـى إِذَا الْجَوْرُ مَدَّ باعَهُ ، وَ أَسْفَرَ الظُّلْمُ قِناعَهُ ، وَ دَعَا الْغَىُّ أَتْباعَهُ ، وَ أَنْتَ فی حَرَمِ جَدِّک َ قاطِنٌ ، وَ لِلظّـالِمینَ مُبایِنٌ ، جَلیسُ الْبَیْتِ وَالْمِحْـرابِ ، مُعْتَزِلٌ عَنِ اللَّـذّاتِ وَالشَّـهَواتِ ، تُنْکِـرُ الْمُنْکَـرَ بِقَلْبِـک َ وَ لِسانِک َ ، عَلى حَسَبِ طاقَتِـک َ وَ إِمْکانِـک َ ، ثُمَّ اقْتَضاک َ الْعِلْمُ لِـلاِْنْکارِ، وَ لَزِمَک َ [أَلْزَمَکَ] أَنْ تُـجـاهِدَ الْـفُجّـارَ ، فَـسِـرْتَ فـی أَوْلادِکَ وَ أَهـالیـک َ ،

یارى گرِ حق بودى ، در هنگام بلاء شکیبا و صابر ، حافظ و مراقب دین ، و مدافع حریم آئین بودى ، ( طریقِ ) هدایت را حفظ نموده یارى می نمودى ، عدل و داد را گسترش داده و وسعت مى بخشیدى ،دین و آئینِ الهى را یارى نموده آشکار مى نمودى ، یاوه گویان را ( از ادامه راه ) بازداشته جلوگیرى می کردى ، حقّ ضعیف را از قوى باز می ستاندى ، در قضاوت و داورى بین ضعیف و قوى برابر حُکم می نمودى ، تو بهار ِسر سبز ِیتیمان بودى ، نگاهبان و حافظ مردم بودى ، مایه عـزّت و سرافراز اسلام ، معدنِ احکام الهى ، هم پیمان نیکى و احسان بودى ، پوینده طریقه جدّ و پدرت و در سفارشات و وصایا همسانِ برادرت بودى ، وفادار به پیمان ها ، داراى سجایاىِ پسندیده ، و باجود و کَرَمِ آشکاربودى ، شب زنده دار ( بهعبادت ) در دلِ شبهاىِ تاریک ، معتدل و میانه رو در روشها ، باسجایا و اخلاقِ کریمانه ، داراى سوابقِ با عظمت و ارزشمند ، داراى نَسَبِ شریف ، و حَسَبِ والا ، با درجات و رتبه هاىِ رفیع و عالى ، مناقب و فضائلِ بسیار ، سِرِشت ها و طبیعت هاى مورد ستایش ، و با عطایا و مواهبِ بزرگ بودى ، حلیم و صبور ، هدایت شده ، بازگشت کننده بسوى خدا ، با جود و سخاوت ، دانا ، توانا و قاطع ، پیشواى شهید ،بسیار نالان و گریان در پیشگاه خداوند ، محبوب و با هیبت بودى ، تو براى پیامبر که درود خدا بر او و آل او باد فرزند ، و براى قرآن پشتوانه [ نجات دهنده ] ، و براى امّتِ اسلام بازوى توانا ، و در طاعتِ حقّ کوشا بودى ، تو حافظِ عهد و پیمانِ الهى ، دورى کننده از طُرُقِ فاسقان بودى ، تو آن چه در توان داشتى ( براى اِعلاءِ کلمه حقّ ) بذل نمودى ، داراى رکوع و سجود طولانى بودى ، تو مانند کسی که از دنیا رخت برخواهد بست از آن روگردان بودى ، و مانند کسانی که از دنیا در وحشت و هراس بسر می برند به آن نگاه میکردى ، آرزوهایت از ( تعلّق به ) دنیا باز داشته شده ، و همّت و کوششت از زیور دنیا روگردانده بود ، دیدگانت از بهجت و سرور دنیا بر بسته ، و اشتیاق و مِیلَت به آخرت شهره آفاق است ، تا آن که جور و ستم دستِ تعدّى دراز نمود ، و ظلم و سرکشى نقاب از چهره برکشید ، و ضـلالت و گمـراهى پیروان خویش را فرا خواند ، با آن که تو در حَرَمِ جدّت متوطّن بودى ، و از ستمکاران فاصله گرفته بودى ، ومُلازمِ منزل ومحرابِ عبادت بوده ، و از لذّتها و شهوات دنیوى کناره گیر بودى ، وبر حسب طاقت و تَوانَت مُنکَر را با قلب و زبانت انکار مى نمودى ، پس از آن علم و دانشت اقتضاى انکارِ آشکار نمود ، و بر تو لازم گشت [لازم نمود] با بدکاران رویاروى جهاد کنى ،

ادامه زیارت : زیارت ناحیه مقدسه

 قسمت قبل : زیارت ناحیه مقدسه ( اسناد )

بسم الله الرحمن الرحیم

زیارت ناحیه مقدسه

 زیارت ناحیه مقدسه، خونگریه و سوگنامه حضرت مهدى (ع) و مرثیه بلند آن بزرگــوار برمصائب و رنج هاى جدش، ابا عبدالله الحسین (ع) در عاشورا است. این زیارت، ترسیم و توصیف لحظه هاى شهادت اباعبدالله (ع)،  غربت و مظلومیت اهل بیت (ع)، معتبرترین، مستندترین و بلندترین روضه اى است که از زبان معصوم منتقــم و خونخواه سید شهیدان به ما رسیده است .  این مرثیه از زبان کسى است که صحنه ها و لحظه هاى عاشــورا،  هر روز مقابل نگاه اوست و او از پس پرده هاى اشک، حنجــره اى عطـش زده در آزمنــدى خنجر قساوت و خیمه هایى در آستانه آتش و شیون را نظاره مى کند.

 زیارت ناحیه مقدسه، گزارش عاشورا است گزارشی که در آن دقایق و صحنــه هاى جــزئى نیز توصیف شده است .

این زیارت نامه شامل هشت بخش است:  1 - سلام بر انبیاه و اولیاء، 2- سلام بر امــام شهید و صحابه فداکارش، 3- آرزوى زیارت امام حسین (ع) 4- طرح اوصاف، ویژگى ها و سیرت امام حسین (ع) و تأثیر شهــادت آن حضرت، 5- طرح نهضت و انقلاب مقــدس ابا عبدالله (ع) 6-  توصیف صحنه کربلا، شهادت، رنج ها و مصائب بازماندگان و قافله اسیران، 7- تحلیل بازتاب حادثه کربلا و غربت اســلام پس از شهادت و سوگوارى کائنات و موجودات در شهادت اباعبدالله (ع) 8. نیایش، دعا و طرح درخواست هاى امام زمان (ع) با پروردگار. (1) [ اسلام موعود دکتر سنگرى، ص 5 ]

بررسى اسناد زیارت ناحیه مقدسه 

زیارت ناحیه مقدسه، یکى از زیارات مشهور امام حسین(ع) است. این زیارت در روز عاشورا و غیر آن خوانده مىشود و به اصطلاح، از زیارات مطلقه است. این زیارات، آموزههایى از عشق، معرفت، سوز، حماسه و توسل زائــر به شمار مىرود که درعین مرثیه بودنش مسؤلیت آفرین و حرکتساز است. این زیارت، از امامزمان(ع) صادر شده است و صحنه کربلا و حادثه بزرگ عاشورا را به زیباترین وجه در مقابل چشمان اشکبار و قلب داغدار شخص زائر مجسم مىنماید و او را در متن واقعه عاشورا قرار مىدهد. و آنگاه که سراسر وجود انسان را سرشار ازعشق و معرفت کرد، جانش را با تولّى و تبرى مأنوس مىسازد و ســـلام برحسین و یارانش، و بیزارى از یزید و یزیدیان تاریخ را ورد قلب و زبانش مىنماید.

 این زیارت درکتاب اقبال سید بن طاورس، ص 573 و نیز در بحارالانوار ج 98، ص269 نقل شده است. (2) 

[  فرهنگ عاشورا، جواد محدثى ص 227 ]

     این زیارت با سلام بر پیامبران الهى و اولیاى دین، ائمه اطهار(ع) آغاز مىشود سپس، با سلام بر امامحسین(ع) و یاران با وفایش ادامه مىیابد. پس از آن، به شرح کامل اوصاف و کردار امام حسین(ع) پیش از قیام، زمینههاى قیام حضرت، شرح شهادت و مصایب آن حضرت، و عزادار شدن تمام عالم و موجودات زمینى و آسمانى مىپردازد. در پایان، با توسل به ساحت قدس ائمه اطهار و دعا در پیشگاه خداوند متعال، پایان مىپذیرد.

مصادر زیارت ناحیه مقدسه

این زیارت مسلماً از سوى امام معصوم(ع) صادر گردیده، و در کتب متقدمان و علماى شیعه از زمانهاى دور تاکنون، ثبت و ضبط شده است.

 1- نخستین کسى که از این زیارت در کتاب خویش نام برده، شیـــخ مفید (م.413ق.) است که آن را در کتاب مزار خویش جزء اعمال روز عاشورا ثبت کرده است. اکنون، این کتاب در دست نیست؛ ولى عــلامه مجلسى مىنویسد: قال الشیخ المفید - قدس الله روحه - فى کتاب المزار ما هذا الفظه: زیارة أخرى فى یوم عاشورا بروایة اخرى، إذا أردت زیارته بها فى هــذا الیوم فقف عـلیـه (ع) و قل: السلام على صفـوة اللَّه.....  

2- پس از مفید، شاگردش سید مرتضى علمالهدى (م.436 ق.)، از آن در کتاب مصباح الزائر خویش - یا المصباح2  یاد کرد. این کتاب هم، اکنون موجود نیست و تنها نشانهاى که از آن در دست داریم، عبارات سید بن طاووس در مصباح الزائر است، که مىنویسد: زیارة ثانیة بألفاظ شافیة یزاربها الحسین – صلواتاللَّهعلیه - زاربها المرتضى علم الهدى - رضوان الله علیه - قال: فإذا أردت الخروج فقل: أللّهمّ إلیک توجهت.... ثم تدخل القبة الشریفة و تقف على القبر الشریف و قل: السلام على آدم صفوة الله... ( علامه مجلسى هم در نقل این زیارت، به کتاب سید مرتضى(ره) اشاره کرده است.)

3-  سومین کس، ابنالمشهدى (م. 595 ق.)، شاگرد شاذان بن جبریلقمى، عبدالله بن جعفــر دوریستى و ورام بن ابىفراس، و استاد ابننماحلّى و فخاربن معد حائرى است. ابن المشهـدى درباره زیــارت ناحیــه در کتاب المزار الکبیر، مىنویسد: زیارة أخرى فى یـــوم عاشــــورا لأبى عـبــدالله الحسیــن ممّا خرج من الناحیــة إلى أحد الأبواب. قال: تقف علیه و تقول: السلام على آدم صفوةالله...

4 -  چهارمین عالم شیعه که به نقل آن پرداخته، سید بن طاووس، رضى الدین علىبن موسىبن طاووس حسنى بغدادى (م.664 ق.)، است که این زیارت را در مصباحالزائر نقل کرد

5 -  و پس از این دو کتاب بود که زیارت ناحیه در کتابهاى حدیثى و مزار متأخران نقل گردید، و ترجمهها و شرحهاى متعدد بر آن نگاشته شد. در این باره، مى توان به کتابهاى ذیل اشاره کرد : 

 1- محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج 98، ص 317 و تحفة الزائر، ص333، زیارت چهارم امام حسین(ع)؛

2- محدث نورى، مستدرک الوسائل، ج10، ص335؛

3-  شیخ ابراهیم بن محسن کاشانى، الصحیفة المهـــدیه، ص203؛

4. محدث قمى، نفس المهموم، ص233 و ترجمه کمرهاى، ص104؛

5. میلانى، قادتنا کیف نعرفهم، ج6، ص115؛

6 - گروه نویسندگان ( زیر نظر آیت الله بروجردى)، جامع أحادیث الشیعه، ج15، ص405؛

 7-  سید محمود، دهسرخى،  رمزالمصیبة، ج3، ص10.

پس، این زیارت، سابقهاى هزار ساله دارد، و در کتابها و گفتارهاى عالمان شیعه مشهـــور بوده است.

 صـدور زیـارت ناحیـه

 اصل صدور زیارت ناحیه از سوى امام معصوم(ع)، در کتب قدما پذیرفته شده بود. علماى بزرگ شیعه آن را به عنوان یک زیارت مأثور و حدیث مشهور، در کتابهاى خویش ذکر کردهاند. شیخ مفید (م.413ق.) در مزار خود، مىنویسد: ( زیارة أخرى فى یوم عاشورا بروایة اخرى.) از این جمله معلوم مىشود که این روایت، مروى بوده و از جمله احادیث صادره از معصوم به شمار مىرفته است

 6- سید مرتضى (م.436 ق.) به هنگام زیارت امام حسین(ع)، نخست این زیارت را مىخواند و سپس زیارت دیگر را قرائت مىکرد. سیدبن طاووس در مصباح الزائر مىنویسد: زاربها المرتضى علم الهدى - رضوان الله علیه.

7- و هم، در نسخه خطى کتاب المزار - از نویسندهاى کهن و نامعلوم، که نسخه آن به شماره 426 در کتابخانه آیت الله مرعشى قم موجود است - نوشته شده است: زیارة أخرى تختص بالحسین - صلوات الله علیه - و هى مرویة بأسانید مختلفة و هى أوّل زیارة زاربها المرتضى علم الهدى - رضوان الله علیه.

8- و معلوم است که تا زیارتى مروى از امام معصوم (ع) نبوده باشد، فقیهى بزرگ و عالمى سترگ مانند سید مرتضى، آن را بر زیارات دیگر -  مانند زیارت عاشورا - مقدم نمىداشته و نمىخوانده است.

9 -  ابن المشهدى (م.595ق.) هم صریحاً مىنویسد: زیارة أخرى فى یوم عاشورا لأبىعبدالله الحسین ممّا خرج من الناحیة إلى أحد الابواب

10- از این جمله، به صراحت روشن مىشود که زیارت ناحیه، از سوى امام زمان(ع) صادر گردیده و به یکى از نواب خاصه و ابواب اربعه داده شده است. پس از آن، از طریق راویان بعـدى به دست شیخ مفیــد رسیده و از ایشان به سید مرتضى و راویان پس از وى، منتقل شده است. از همین رو، اسناد این زیارت به امام زمان(ع) در کتب متأخران، بدون هیچ شک و شبههاى بوده است. شیخ ابراهیم بن محسن کاشانى هم در الصحیفة المهدیة مىنویسد:
زیارة صدرت من الناحیة المقدسة إلى أحد النواب الأربعة.

11- محدث قمى در نفس المهموم مىنویسد: فکان کما وصفه ابنه الإمام المهدى.

12- آیت الله سیدمحمد هادى میلانى هم مىنویسد: ونجد فى زیارة الإم المهدى - صلوات الله و سلامه علیه - وصفاً دقیقاً لما جرى على جده الحسین (ع).

14- در کتاب حماسه حسینى استاد شهید مرتضى مطهرى هم بخشهایى از این زیارت نقل شده است.

اسنـاد زیـارت ناحیـه

این زیارت سند دارد؛ به طورى که با اسناد محکم، به شیخ مفید، سیدمرتضى و ابن المشهدى مىرسد. احتمالاً با سند در کتاب مزار شیخ مفید و مصباح سیدمرتضى روایت شده، اما با فقدان این دو کتاب، و حذف اسناد زیارات در مزار ابن المشهدى - به دلیل اختصار - سند این زیارت هم مفقود شده است. خود ابنمشهدى در آغاز کتابش، تصریح مىکند که این زیارات با سند متصل به من رسیده است. او مىنویسد:
فإنّى قد جمعت فى کتابى هذا من فنون الزیارات.... ممّا اتصلت به من ثقات الرواة إلى السادات.

15- اما ابنالمشهدى براى اختصار کتابش و اطمینانى که به صدور زیارات از معصوم داشت، آنها را حذف کرد. علامه مجلسى پس از نقل عبارت ابن مشهدى، مىنویسد: فظهر أنّ هـذه الزیارة منقـولة مرویة.

16- در نسخه کتاب المزار - که به شماره 462 در کتابخانه آیتالله مرعشى موجود است (ورق 146) - درباره این زیارت چنین آمده است:»و هى مرویة بأسانید مختلفة«. در مستدرکالوسائل نیز این عبارت بدون واژه مختلفه  آمده است

17. شیخ مفید هم در کتاب مزار و در وصف این زیارت، چنین نگاشت: زیارة أخرى فى یوم عاشوراء بدرایة أخرى

18- مسلّم است تا این زیارت داراى سند عالى و استوار نباشد، شیخ مفید و سیدمرتضى آن را در کتابشان نمىآوردند، و سید مرتضى آن را بر زیارات دیگر ( مانند زیارت عاشورا، که داراى سندى محکم و متعدد است ) مقدم نمىداشت و نمىخواند. پس، زیارت ناحیه داراى سند صحیح و معتبر است، که از امام زمان(ع) صادر شده و از طریق یکى از نایبان خاص آن حضرت، به راویان اخبار، از آنان به شیخ مفید، سپس به ابن المشهدى و از او به سیدبن طاووس، علامه مجلسى و دیگران رسیده است.

 
 زیارت ناحیه ثانیه (رجبیه)

یکى دیگر از زیارات ناحیه، زیارتى است که سیدبن طاووس در اقبال، ضمن اعمال روز عاشورا به سند خویش روایت کرد. این زیارت مشتمل بر نام شهیدان کربلاست، و با جمله: ‹ السلام على اول قتیل من نسل خیر سلیل›  آغاز مىشود

19- پیش از سید بن طاووس این زیارت در مزار شیخ مفید

20- و مزار کبیر ابنالمشهدى آمده است. این زیارت با اضافاتى، شامل زیارت امام حسین(ع). علىاکبر(ع) و دیگر شهدا - بدون ذکر نام یکایک آنان بنابر نقل شیخ مفید و سید بن طاووس، در اعمال اول ماه رجب و شب نیمه شعبان هم تکـــرار شده و معــروف به ‹ زیارت رجبیه › است

21- سیدبن طاووس در پایان نقل این زیارت مىفرماید: قـد تقـدم عـدد الشهـداء فى زیارت عاشورا بروایة تخالف ماسطرناه فى هـذا المکان، و یختلـف فى أسمائهم ایضاً و فى الـزیادة و النقصان، و ینبغى أن تعرف - أیدک الله بتقـواه - إننّا تبعنا فى ذلک ما رأیناه او رویناه، و نقلنا فى کل موضع کما وجدناه.

سند زیارت ناحیه ثانیه

سید ‹ و هم ابن المشهدى در مزار خود ›  به سند متصل خویش از جدّش، شیخ طوسى، از ابو عبدالله محمد بن احمد بن عیاش، از ابومنصور بن عدالمنعمبن نعمان بغدادى نقل مىکند که در سال 252ق، از ناحیه مقدسه به دست شیخ محمد بن غالب اصفهانى، این زیارت خارج شد. متن عبارت، چنین است: خرج من الناحیة سنة اثنتین و خمسین و مأتین على ید الشیخ محمد بن غالب الإصفهانى. با اینکهسند این زیارت در کمال اتقان و اعتبار است، اما پرسشهاى چندى مطرح مىشود:

    1. کلمه ناحیه، اشاره به کدام امام دارد؟

 2. آیا این سال، صحیح است؟ محققان از علما درباره این جمله، چند احتمال دادهاند:

 22-  1. علامه مجلسى مىفرماید: و اعلم أنّ فى تاریخ الخبر إشکالا لتقـدمها عـلـى ولادة القـائـــم (ع) بأربع سنین. لعلّها کانت اثنتین و ستین و مأتین و یحتمل أن یکون خروجه عـن ابى محمــد العسکـــرى(ع).

23-  2. ملا عبدالله بن نورالله بحرانى مىنویسد: هکذا فى جمیع النسخ إلاّ أنّ هذا التاریخ لا یناسب ولادة و غیبة الإمام المهدى(ع) بفصل عدة سنوات فیحتمل تصحیف الرقم، أو أنّها وردت عن الإمام العسکرى(ع).

24-  3. حاج میرزا ابوالفضل تهرانى مىنویسد: و ظاهراً، مراد به ناحیه، حضرت امام حسن عسکرى است؛ چنانچه در کثیرى از اخبار، این اطلاق شایع است، چه این تاریخ سابق بر ولادت امام زمان است.

25 -  4. حاج فرهاد میرزا معتمدالدوله مىنویسد: گویند: تاریخ خبر خالى از اشکال نیست، چون ولادت با سعادت امام زمان در سال 256 است و خروج این زیارت، چهار سال قبل از میلاد است، و احتمال دارد که از امام عسکرى باشد و نساخ اشتباه کرده باشند.

26- 5 . محمد ابراهیم آیتى مىگوید: در زیارت ناحیه مقدسه که در اقبال سیدبن طاووس نقل شده، نام هفتاد و دو نفر از شهدا ذکر شده است. و این زیارت، که تاریخ صدور آن از ناحیه مقدسه سامراء، سال 252ق. مىباشد، باید از ناحیهمقدسه امام حسن عسکرى(ع) شرف صدور یافته باشد، نه از ناحیه مقدسه امام زمان(ع). چه در این تاریخ؛ یعنى سال 252ق، هنوز امام زمان تولد نیافته بود، و هشت سال دیگر؛ یعنى تا سال 260ق. پدرش امام یازدهم(ع) زنده بود.

27- 6 . بنابراین، اگر سال 252 را صحیح بدانیم و احتمال تصحیف ( که در متون خطى قدیم بسیار است و اشتباه و نظایر فراوان دارد ) ندهیم، مراد از ناحیه، امام عسکرى(ع) است. اما اگر این سال را نادرست بدانیم و مانند علامه مجلسى و ملا عبدالله بحرانى، احتمال تصحیف بدهیم و صحیح آن را ‹ ستین›  بدانیم، مراد از ناحیه، ناحیه مقدسه امام زمان (ع) خواهد بود. اما در زیارت رجبیه - که در بخشى از آن با زیارت ناحیه، شباهت به چشم مىخورد ، احتمال فراوان است که زیارت جداگانه و مروى از یکى از امامان (ع) بوده باشدکه با توجه به فقدان اصل مزار شیخ مفید و عدم سند، نمىتوانیم به گوینده آن پى ببریم.

اصــــــــل زیــــــارت :
زیارت ناحیه مقدسه (اصل و ترجمه)