بسم الله الرحمن الرحیم

دیـدار یــار محبــوب

 

آیا دیدن امام زمان(عج) دارای شرایط خاصی است

و نصیب هر کسی می‌شود؟

 و آیا ندیدن آن حضرت مصلحتی دارد؟

دیدن امام زمان(عج) در عصر  غیبت کبـــری  امکان داشته

و اگر کسی توفیق یابد،  سعادت بزرگی نصیبش شده است،

اما همه سعادت این نیست که انسان شبانه‌روز  تلاش کند

و خواهــــان دیـــــــــدن امــــــــام باشد،

البته دیدن حضرت سبب نمی‌شود که انسان  گناه نکند ؛

زیرا برخی انسان‌های معاصر دیگر امامان(ع) با وجود دیـــدن امـــــام  معصـــوم(ع)

باز هم گنـــــــاه می‌کردند ، و حتی گاهی با آن ها مخالفت می‌کردند  .

 

[ و بالاتر از این ، برخی هم علاوه بر دیدار ،

موجب آزار و اذیت و حتی قتـــــــــل آن بزرگواران می شدند ! ]

دیدن حضرت تأیید بر کردار درست  انسان نیست؛

اگر چه نصیب هر کس نمی‌شود،

ندیدن حضرت هم دلیل بر خرابی اعمال  نیست،

بسیاری از بزرگان، علما و مجتهدان، امام زمان(عج) را ندیدند،

ولی چه بسا افرادی که مسلمان هم نبودند،

ولی چون به مقـــام اضطرار رسیدند،

حضرت از آن ها دست‌گیری کرده و از این جهت امام را دیده باشند .

 

مهم این است که اگر ما او را نبیـــنیم، او ما را می‌بیند!

 و همین اعتقـــــــاد برای ترک گناه کافی است  

 

 

رؤیت حضرت در عصر غیبت کبری به سه صورت ممکن است :

الف) در عالم خواب        ب) در حال مکاشفه        ج) در حال بیداری

که در حال بیداری از نظر کیفیت و نحوه دیدار سه گونه  دارد :

  1ـ دیدار با حضرت با عنوان غیرحقیقی :

 

به گونه‌ای که دیدار‌کننده هنگام  ملاقات و بعد از آن، هیچ گونه توجهی به شخص حضرت ندارد و ایشان در این  دیدار، فردی عادی و ناشناس تلقی می‌شود، این رؤیت ممکن است برای بسیاری از  افراد به طور تصادفی و ناشناس رخ دهد و حضرت با افراد برخورد داشته باشد، ولی هرگز او را نمی‌شناسند  .

 

  2ـ دیدار حضرت همراه با شناخت :

یعنی شخص دیدار کننده ، حضرت را به هنگام  دیدار بشناسد، این نوع رؤیت، بسیار اندک و انگشت شمار است؛ زیرا چنین رؤیتی  با فلسفه غیبت منافات دارد ، و در عصر غیبت، اصل بر این است که حضرت از  چشمان مردم پنهان باشد، مگر در مواردی که مصلحت مهم‌تری اقتضا کند ، و حضرت  بنا به مصالحی خود را بشناساند ، که این نوع دیدار فو‌ق‌العاده اندک است.

  3ـ رؤیت حضرت در حال غفلت از حضور امام :

 یعنی شخص حضرت مهدی(عج) را  ملاقات می‌کند ، ولی در آن حال به حضور حضرت توجهی ندارد و وی را فردی عادی  می‌پندارد، اما پس از ملاقات با توجه به دلایل و شواهد موجود، یقین پیدا  می‌کند که وی امام عصر(عج) بوده است  

 .

بیشتر تشرفاتی که در کتاب‌ها  نقل شده است، از این نوع است و نشناختن نیز یا به دلیل غفلت شخص دیدار  کننده در آن حال است و یا به دلیل اینکه حضرت در او تصرفات تکوینی و ولایی  کرده و اجازه شناخت را به وی نمی‌دهد؛ ولی بعد از جدایی، از قراین دیگر قطع  پیدا می‌کند که وی امام بوده است  .

 

اما تشخیص صدق و کذب چنین رؤیت‌هایی ؛

به دلیل یقینی و صدق گوینده نیــــــاز  دارد ،

چنین ادعاهایی از افراد ناموثق و بی‌تقــــــوا پذیرفتنی نیست

و  اصل بر تکذیب مدعی چنین دیــــــــدارهایی است،

مگر اینکه به صحت گفتـــــار وی یقین داشته باشیم 

 

( برگرفته از بیانات عارف فرزانه ، مرحوم آیة الله بهجت [ره] )

 

مـــژده یـــــاران کـه :

و دیـــــــدار میسّر خواهد شد